‘Er is een ongeluk gebeurd.’ zei mijn man. ‘Voordat je het nieuws leest, wil ik je laten weten dat het goed gaat met mij.’
En toen begon het lange wachten. Ondertussen het nieuws volgend.
Wetend dat mijn man BHVer is en dat hem een lange en spannende dag te wachten stond.
En terwijl ik het nieuws volgde brokkelde stukje bij beetje mijn gevoel van veiligheid weg. Opeens komt het zo dichtbij.
Dat mensen blijkbaar zo diep kunnen zitten dat ze anderen iets aan willen doen.
En dat dan iemand waarvan je zoveel houdt daarbij betrokken is.
In de dagen na donderdag was er een groot gevoel van dankbaarheid.
Zo blij zijn dat we
elkaar nog hebben. Dat we naast elkaar wakker worden.
Op veel dagen zo gewoon en nu opeens zo bijzonder.
Maar ook bidden voor de mensen die wel gewond zijn geraakt.
En dan te bedenken dat mensen in veel grotere drama's terecht komen.
Zomaar; van het ene op het andere moment.
Gisterenavond vloog het me opeens zo aan.
Op veel dagen zo gewoon en nu opeens zo bijzonder.
Maar ook bidden voor de mensen die wel gewond zijn geraakt.
En dan te bedenken dat mensen in veel grotere drama's terecht komen.
Zomaar; van het ene op het andere moment.
Gisterenavond vloog het me opeens zo aan.
Vandaag zou iedereen zijn eigen weg weer gaan.
Maarten naar zijn werk. De jongens naar school.
Zouden ze ook allemaal gewoon weer veilig en gezond thuis komen?
De angst sloeg me om het hart en ik kreeg er buikpijn van.
‘Heer, bewaar hen, bewaar ons, maar geef me vooral opnieuw vertrouwen.
Maarten naar zijn werk. De jongens naar school.
Zouden ze ook allemaal gewoon weer veilig en gezond thuis komen?
De angst sloeg me om het hart en ik kreeg er buikpijn van.
‘Heer, bewaar hen, bewaar ons, maar geef me vooral opnieuw vertrouwen.
Maak me onbevangen
als een kind.’
‘Vrees niet! Wees niet bang. Het staat er 365 keer. Voor jou!’
Klein geworden keerde de rust in mij weer.
‘God, U weet het hé?! U weet hoe bang wij kleine mensen kunnen zijn.
Bang voor het verleden dat ons achtervolgt. Bang voor wat er in het heden gebeurt. Bang voor wat de toekomst ons zal brengen. We zijn zelfs bang geworden voor elkaar.
Voor wat mensen ons aan kunnen doen.
En daarom gaf U ons die geruststelling.
‘Vrees niet! Wees niet bang. Het staat er 365 keer. Voor jou!’
Klein geworden keerde de rust in mij weer.
‘God, U weet het hé?! U weet hoe bang wij kleine mensen kunnen zijn.
Bang voor het verleden dat ons achtervolgt. Bang voor wat er in het heden gebeurt. Bang voor wat de toekomst ons zal brengen. We zijn zelfs bang geworden voor elkaar.
Voor wat mensen ons aan kunnen doen.
En daarom gaf U ons die geruststelling.
Vrees
niet! Twee woorden die elke dag weer klinken.
Vrees niet! Want Ik ben bij je!'
'Heb je enig idee hoe groot Ik ben. Hoe machtig? Hoe vol Liefde?
Er is niet zomaar iemand bij je. Ik ben bij je!
Jouw Schepper! Ik, Die Mijn Zoon dood liet gaan, om jou het Leven te geven.
Wat er ook gebeurt, Ik zal jou nooit verlaten!’
Die wetenschap geeft rust en vrede,
vreugde en liefde in de meest moeilijke omstandigheden.
In Hem ben ik geborgen en veilig.
Altijd en overal!
Vrees niet! Want Ik ben bij je!'
'Heb je enig idee hoe groot Ik ben. Hoe machtig? Hoe vol Liefde?
Er is niet zomaar iemand bij je. Ik ben bij je!
Jouw Schepper! Ik, Die Mijn Zoon dood liet gaan, om jou het Leven te geven.
Wat er ook gebeurt, Ik zal jou nooit verlaten!’
Die wetenschap geeft rust en vrede,
vreugde en liefde in de meest moeilijke omstandigheden.
In Hem ben ik geborgen en veilig.
Altijd en overal!
2 opmerkingen:
Dank je wel Mariska. Dankbaar dat ik dit even las.
Fijn dat er voor elke dag een 'vrees niet' in de Bijbel staat. Dat geeft houvast.
Een reactie posten