Klei

Vorige week schreef ik een blog over stof. God maakt de mens uit stof.

Jezus gebruikte stof om een blinde weer te laten zien. Bij God is er altijd hoop.

Als je stof vermengd met water krijg je klei.

En klei, wat in de handen van een pottenbakker wordt gelegd kan worden gevormd tot wat de pottenbakker wil maken.

Maar nu Heere, U bent onze Vader!

Wij zijn het leem, U bent onze Pottenbakker,

wij zijn allen het werk van Uw handen. (Jesaja 64:8)

Ik val zo vaak terug in oude patronen of gedachten.

Maar wat is het bemoedigend om te lezen in Jeremia dat God steeds opnieuw wil beginnen met het hompje klei dat mijn leven voorstelt.

Steeds vormt Hij mij opnieuw.

Al voel ik me mislukt, ik ben nog steeds in Zijn handen.

Al voel ik me vast gelopen, Hij heeft nog nieuwe mogelijkheden.

Al voelt het alsof alles ophoudt, Hij maakt mij opnieuw;

en Hij zal het blijven doen, steeds als ik mezelf overgeef aan Zijn wil.

Die overgave maakt me zacht,

zo kan ik gevormd worden in de geduldige handen van mijn Maker.

Hij maakt mij tot een vat.

Een vat brengt uit zichzelf niets voort, maar het bevat iets en deelt daarvan uit.

God wil dat ik schoon, leeg en beschikbaar ben voor Hem.

Zodat Zijn leven in mij uitgegoten kan worden.

Hij doet de rest!

Heer doorzoek mijn hart,

maak het echt voor U.

Heer doorzoek mijn hart,

laat mij zijn als U.

U bent de Maker,

ik ben de klei.

Kneed mij en vorm mij,

Heer verander mij.

Stof

Terwijl de zon haar vroege ochtendstralen door de kamer laat gaan, haal ik mijn hand over de kast.

Een laagje stof kleeft aan mijn vingers als ik mijn hand daarna omdraai.

Stof dat altijd weer terugkomt. Om moe van te worden soms.

‘Zou God soms ook zo moe van mij worden?’ vraag ik me af.

Als Hij Zijn licht over mijn leven laat schijnen, komt Hij vast ook steeds weer stof tegen.

Het lijkt soms wel of ik aan chronisch geheugenverlies lijd, als het gaat om de lessen die Hij me wil leren.

Juist op het moment dat ik denk iets onder de knie te hebben, gebeurd er weer iets wat me doet struikelen.

Dat ik mezelf bij God niet hoef te bewijzen is bijvoorbeeld zo’n les die steeds weer terug komt.

Of dat ik niet hoef te strijden, maar dat Hij dat voor me doet.

Dat Hij van me houdt en dat Hij wil dat ik goed voor mijn lichaam zorg omdat Hij er met Zijn Geest in wil wonen. Ook zo’n les die ik steeds weer opnieuw moet leren.

Zoals stof in mijn huis, komt het steeds opnieuw weer terug.

Een paar dagen geleden ontdekte ik een belangrijke les over stof in de bijbel.

Want van alle dingen waaruit God de mensen had kunnen maken, koos Hij … stof.

Toen vormde de Heere God de mens uit het stof van de aardbodem, en blies de levensadem in zijn neusgaten. Zo werd de mens tot een levend wezen. (Genesis 2:7)

Jezus gebruikte het stof van de grond om het zicht van een blinde man te herstellen.

‘Zolang Ik in de wereld ben, ben Ik het licht van de wereld.’ zei Hij.

Nadat Hij dit gezegd had, spuwde Hij op de grond, maakte slijk met het speeksel en streek het slijk op de ogen van de blinde, en Hij zei tegen Hem: ‘Ga heen, was u in het badwater Siloam.

Hij dan ging weg en waste zich en kwam ziende terug. (Johannes 9:5-6)

Als je stof vermengt met water, wordt stof klei. En klei, wat in de handen van een pottenbakker wordt gelegd kan worden gevormd tot wat de pottenbakker wil maken.

Maar nu Heere, U bent onze Vader!

Wij zijn het leem, U bent onze Pottenbakker, wij zijn allen het werk van Uw handen. (Jesaja 64:8)

Er is altijd hoop in het Woord van God.

Als onze situatie voelt, als steeds maar weer terugkerend stof, hoeft dat niet te betekenen dat er nooit een einde aan komt. Het is niet hopeloos. God begon Zijn werk en zal het afmaken.

In Zijn handen kan stof worden tot iets prachtigs.

We kunnen Hem vertrouwen!

Zelfs als het gaat om het stof in ons leven.

Standvastig

De afgelopen dagen had ik veel rugpijn. En toen ik vanmorgen wakker werd kon ik zelfs bijna niet uit mijn bed komen. 

 

Misschien heb jij ook wel pijn. Misschien ben je ziek of maak je je zorgen om iemand van wie je zielsveel houdt.

 

Ik heb gemerkt, dat wanneer ik veel pijn heb, ik zo zwak kan zijn. Op geestelijk gebied dan. Ik word mopperig en boos op de omstandigheden. Ik word overspoelt door negatieve gedachten en twijfel aan alles. Ik heb nergens meer zin in en ik word lui. Of ik wil niet stil staan bij mijn pijn en begin druk in het rond te rennen.

 

'Verzet u tegen de duivel,' zegt Jakobus 'dan zal die van u wegvluchten.' (Jakobus 4:7)

 

In het boek wat ik de afgelopen weken heb gelezen (Als God zwijgt van Pete Greig) kwam ik een gebed tegen en ik wil het graag met je delen. Want wat kan het leven pijn doen en veel van ons vragen. En toch is het belangrijk om stand te houden. Gelukkig hoeven we dat niet zelf te doen, maar staat God klaar om ons te helpen. Hij biedt ons alles wat we nodig hebben om stand te houden, midden in de pijn van het leven.

 

Help me standvastig te zijn

Heer,

Help me vandaag stand te houden.

Er is overal beproeving en verleiding.

Als het leven pijn doet,

word ik verward, wantrouwend en kritisch.

Ik doe de gordel van de waarheid om.

Als het leven pijn doet,

lijden mijn relaties daaronder, vooral mijn relatie met U.

Ik doe het harnas van de rechtvaardigheid aan.

Als het leven pijn doet,

word ik lui of juist extreem druk.

Ik trek de schoenen aan van het evangelie van de vrede.

Als het leven pijn doet,

word ik minder waakzaam en ben ik kwetsbaar.

Ik pak het schild van geloof op.

Als het leven pijn doet,

ga ik negatief denken en trek ik alles in twijfel.

Ik zet de helm van de verlossing op.

Als het leven pijn doet,

ben ik een lafaard.

Ik pak het zwaard van het Woord.

Heer, het voelt hier niet erg 'volbracht'

Ik voel me niet erg 'volbracht'.

Zie me knielen.

Help me stand te houden.

Amen 

{Pete Greig}