Van brokstukken naar overvloed

Het is advent. In onze huiskamer straalt het zachte licht van de kerstster en sinds vorige week wordt er regelmatig kerstmuziek gedraaid. Deze weken staan we stil bij dat grote mysterie. God kwam Zelf naar de wereld. Hij werd één van ons. En dat deed Hij om te zoeken en te redden wat verloren was zegt Jezus in Lukas 10:19.

Natuurlijk gaat dit over mensen. Wij, die verloren waren in zonde, werden gezocht, door Hem. En Hij redt ons. Zodat we eens eeuwig met Hem zullen leven. Maar toen ik hier vorige week over nadacht, dacht ik ook aan die prachtige tekst waarin Jezus zegt: ‘Ik ben gekomen, opdat zij leven hebben in overvloed.’

Zou dat ook over ons leven nu kunnen gaan? Zou Jezus ook in ons leven redden wat verloren is, nadat Hij ons hart voor zich heeft gewonnen? We kennen allemaal die uitdrukking uit onze kindertijd wel: ‘Je moet je hartje aan Jezus geven’ of ‘Je moet vragen om een nieuw hartje.’ Het zijn van die zinnen die we al zo lang horen, maar wat zit er veel in dat beeld. God vraagt of we onszelf helemaal aan Hem overgeven.

Ik ben een beelddenker en als ik hierover nadenk zie ik mijn eigen hart. Het ziet er niet mooi uit. Het zit vol met rafelige randjes. Hier en daar is er een stuk afgebrokkeld. En die stukjes liggen overal verspreid. Het zijn de stukken waar ik wonden heb opgelopen in het leven op deze aarde.

Wat als ik zou beginnen deze stukjes van mijn hart bij Jezus te brengen? Mijn angst om alleen te zijn. Mijn pijn over het verleden… Mijn donkere gedachten over de toekomst…

Dit beeld laat zien dat satan nog invloed uit kan oefenen via de beschadigde delen van ons hart. Brokstukken die nog niet bij Jezus liggen, zijn punten waar we kwetsbaar zijn. Het kan een plek worden waar satan iets van je rooft, waar hij je gevangen houdt of waar je vastloopt. Zodra we het in Jezus handen brengen, is het veilig. Hij herstelt ons op zijn liefdevolle manier. Bij Hem is geen veroordeling.

In mijn leven werkt het zo dat God me steeds een stukje laat zien waar ik mee aan de slag mag. Zijn doel is dat ik elk stukje pijn of schade bij Hem breng. Dat is een heel proces en ik denk dat het een leven lang duurt. Want we zijn verwond en gebroken. Maar Hij kwam…om te zoeken…en te redden.

Daar waar ik in mijn leven stukjes ben kwijt geraakt, is Hij er om mij weer heel te maken. Uiteindelijk kan Jezus de stukken weer toevoegen aan je hart.

Zo worden we steeds meer mensen uit één stuk. Je hart wordt completer, jij wordt puurder omdat je meer en meer wordt zoals God je heeft bedoeld. Je mag steeds meer gaan ervaren van dat ‘leven in overvloed’ omdat je hart vrij wordt om te ontvangen van Hem, wat Hij jou geven wil. En dat is meer dan jij je in kunt denken.

 

Iwona Podlasinska

God doet wat Hij zegt!

In het afgelopen jaar werden we als gezin behoorlijk opgeschrikt. Mijn man werd ernstig ziek. Alles wat zo veilig en vertrouwd voelde, ons gezin, ons thuis, wankelde op zijn grondvesten. Ik was bang, ik was verdrietig. Ik maakte me zorgen over de toekomst. In de week na de operatie lag ik op een middag op bed te rusten toen ik heel duidelijk ervoer in mijn hart: ‘Mariska, jij gaat je man niet verliezen. Hij komt bij jou terug. Wees maar niet bang.’

De periode erna was zwaar en moeilijk. Onderzoeken, ziekenhuizen, telefoontjes, de spanning. Het leek net of God na die ene keer zweeg. Hij leek zo ver weg. Was Hij ons vergeten? 

Dat is mijn verhaal. En ik weet dat jij die dit leest, jouw verhaal hebt. Misschien staat het water je tot aan de lippen en weet je niet hoe je je hoofd boven water moet houden. Misschien wordt je overmand door verdriet en onzekerheid over de toekomst. Misschien lijkt God voor jou op dit moment ook wel heel ver weg en je roept het uit: ‘Waar bent U?’

In de bijbel komen we ook een periode tegen waarin God zwijgt. Het is de periode tussen het oude en het nieuwe testament. Terwijl God in deze twee delen van de bijbel steeds van Zich laat horen, is het in de 400 jaar daartussen stil. Dat was geen fijne periode. De ene barbaar na de andere kwam aan de macht. Er was vervolging en onderdrukking en uiteindelijk kwam het Romeinse rijk aan de macht. Ik denk dat de mensen zich toen wel af hebben gevraagd: ‘Heeft God het maar opgegeven? Is Hij klaar met ons? Laat Hij ons nu aan ons lot over?’ 

Maar dan, na 400 jaar, verbreekt God de stilte. Heel anders dan verwacht. Geen schreeuw uit de hemel, geen aardbeving, geen bazuin die klinkt. Nee, God komt naar de mensen toe, als mens. Hij werd één van ons. Als een baby’tje in een voerbak. Klein en afhankelijk. God liet de wereld merken: ‘Ik geef jullie niet op. Sterker nog, Ik word deel van jullie. Ik word deel van jullie lijden, zodat jullie Mij kunnen leren kennen. Zodat Ik in relatie met jullie kan staan. Ik word een afhankelijk mens zodat jullie Mijn karakter kunnen leren kennen. Zodat jullie merken dat ik geen God van veraf ben, maar een God van heel dichtbij.’

Veranderde de wereld toen Jezus werd geboren? Was de onderdrukking voorbij? We weten dat dit niet zo is. En tot op de dag van vandaag ondervinden we strijd en pijn en lijden. Wat wel veranderd, is het perspectief. Omdat Jezus’ komst naar de aarde laat zien: God heeft ons gezien, God heeft ons gehoord.

Deze zomer, terwijl alles in ons gezin zo donker was, vond ik aan het strand een heel klein schelpje. Het was nog puntgaaf en bedekt met allemaal kleine roze stipjes. En terwijl ik het schelpje bekeek, dacht ik: als God zo’n klein schelpje al zo mooi maakt, hoe dicht betrokken is Hij dan bij mij? Terwijl dat kleine schelpje in mijn handpalm lag veranderde mijn perspectief omdat ik het opeens zag: God is heel dichtbij. God is heel betrokken. Hij ziet mij en Hij hoort mij. We zaten op dat moment nog steeds midden in spannende onderzoeken, maar ik mocht ervaren dat God met ons door het lijden heen ging en zei: ‘Ik zie je, Ik hoor je en Ik draag je. Dat werd voor mij de hoop, waaraan ik me mocht vasthouden.’

 

Jezus kwam naar de aarde: onze ziekte, werd Zijn ziekte. Onze afwijzing, werd Zijn afwijzing. Ons verdriet, werd Zijn verdriet. En onze zonde, werd Zijn zonde. Kerst vertelt ons: het eindigt niet bij jouw lijden, het eindigt niet bij jouw ziekte, bij jouw depressie of… vul het maar in. Jezus kwam naar de aarde als een mens, zodat Hij met jou door al je pijn en al je lijden zou kunnen gaan, omdat Hij het Zelf heeft meegemaakt. Op deze manier wil Hij jouw Zijn liefde laten voelen. 

En dat blijft Hij doen. Ook als de wereld steeds donkerder word. Ook als de wereld en de beelden van het nieuws je angst en schrik aan jagen. Ook als je je afvraagt waar het allemaal heen gaat met deze aarde. God doet wat Hij belooft. Dat mochten wij ervaren in ons gezin, dat doet Hij voor jou en dat zal Hij doen voor de hele wereld. Want op een dag komt Hij terug.

Dan zal God alle tranen van hun ogen afwissen,
En de dood zal er niet meer zijn;
Ook geen rouw, jammerklacht of moeite zal er meer zijn.
Want de eerste dingen zijn voorbij gegaan.
En Hij die op de troon zit, zei: Zie, Ik maak alle dingen nieuw.

- Openbaringen 21:4 en 5a –

(Deze blog mocht ik schrijven voor www.waardevolenuniek.nl De blog van Johanneke Plaggemars)