donderdag 30 maart 2017

Vandaag


Er zijn dagen dat ik met blijdschap aan een nieuwe dag begin;
deze dag lukt me dat niet.
Er zijn dagen dat ik zing, om U te loven;
deze dag lukt dat niet.
Er zijn dagen dat ik geniet van al het moois dat me is gegeven;
deze dag lukt me dat niet.

Er zijn dagen dat ik ernaar verlang om in Uw Woord te lezen;
vandaag verlang ik daar eigenlijk helemaal niet naar.
Er zijn dagen dat ik het fijn vind om met U te praten;
vandaag ben ik eigenlijk liever stil en ga ik U liever uit de weg.

Er zijn dagen dat ik vol vertrouwen mijn stappen zet;
vandaag zet ik ze vol vertwijfeling en onzekerheid.

Er zijn dagen dat mijn hart samen met mijn mond kan belijden
dat U de Heer van mijn leven bent;
vandaag lukt dat alleen met mijn mond, en zegt mijn hart iets heel anders.

Er zijn dagen dat ik heel mijn leven aan U over wil geven;
vandaag probeer ik het liever allemaal zelf te doen, omdat ik moe ben.
Moe van het geloven;
moe van het vertrouwen;
moe van het strijden;
moe van al mijn inspanningen.

En er zijn dagen dat U mij opzoekt in mijn vertwijfeling en in mijn angst;
vandaag doet U dat.
Er zijn dagen dat U naast mijn uitgeputte lichaam komt zitten;
vandaag doet U dat.
Er zijn dagen dat U dwars door mijn eigen strijd heen prikt en zegt:
Wees nou eens stil, ik ben jouw God;
vandaag doet U dat.
Er Zijn dagen dat U mij Uw genade laat zien;
vandaag doet U dat. 

Er zijn dagen dat ik me besef dat ik alleen van die genade kan leven;
vandaag is zo'n dag.  
Er zijn dagen dat ik me besef dat hoe diep ik ook zal vallen, 
dat Uw armen altijd onder me zullen zijn;
vandaag is zo'n dag.
 
U bent er
en U zult er altijd zijn,
elke dag. 

Waar kan ik heen gaan
zonder dat u het merkt?
Waar kan ik heen vluchten
zonder dat u mij ziet?
Ik kan wel naar de hemel klimmen,
maar dan bent u daar.
Ik kan wel afdalen
naar het land van de dood,
maar daar bent u ook.
Ik kan naar de plaats gaan
waar de zon opkomt.
Ik kan naar de plaats gaan
waar de zon ondergaat.
Maar ook daar zal uw hand mij leiden,
ook daar houdt uw hand mij vast.



Psalm 139 – 

 


donderdag 23 maart 2017

Wie ben jij?


Ik luisterde vanmorgen naar Groot Nieuws Radio.
Daar was Jan Pool die in ‘Bij Jorieke’ sprak over je identiteit. Wie ben jij?
Het is iets wat mij al een aantal jaren bezig houd en waar heel veel mensen mee bezig zijn.
Wie ben ik? Waar ben ik toe geroepen? En het lijkt ook wel of je er nooit helemaal klaar mee bent.
Groeien naar de je identiteit in Christus, worden zoals God jou bedoelde toen Hij je schiep, is iets wat volgens mij je leven lang een proces blijft.

Wat mij opviel toen de presentator over de afdeling ging om aan zijn collega’s de vraag te stellen: wie ben jij? Dat heel veel antwoorden gingen over een rol die zijn vervullen: vader/moeder, hun werk, hun hobby’s, enz.
En natuurlijk is dit een deel van wie je bent, van je identiteit.

Maar op dit moment heb ik best weer veel lichamelijke klachten. Mijn rug doet al een paar weken niet wat ik wil en het ontbreekt me enorm aan energie. En juist nu het voorjaar wordt en de zon zo lekker schijnt, zou ik willen bruisen van leven en energie, dingen doen en ondernemen.
Het is dan zo frustrerend om tegen gehouden te worden door je lijf. En de rollen die ik dan vervul: vrouw zijn, moeder zijn en de dingen die ik doe, die vallen me op die momenten enorm zwaar.
En ook niet alles lukt dan zoals ik het zou willen. Dat frustreert me dan enorm.
En toch ontdek ik juist in dit soort periodes steeds weer opnieuw Gods Liefde voor mij. En dat het voor Hem genoeg is om te ‘zijn’.
Als ik me laat leiden door mijn frustraties en de dingen die ik niet kan, word ik depri en hebben de dagen zo weinig kleur.
Maar er is nog zoveel wat ik wel kan. Ik kan al beginnen met leven in Gods tegenwoordigheid. Hij verlangt naar mij. Ga ik in op Zijn uitnodiging om dicht bij Hem te zijn?
Ik kan er elke dag voor kiezen om iets te betekenen voor een ander. Het hoeft maar zo klein te zijn als een glimlach, een klein berichtje, een knuffel.
Werken in Gods Koninkrijk hoeft niet altijd groots of meeslepend te zijn. Juist trouw zijn in de kleine dingen zegt zoveel over wie jij bent.

Dit schrijven is in de eerste plaats een note to myself.
Ik vergeet zo vaak wie ik ben. Wie ik werkelijk ben! Een kind van de Allerhoogste! Ik ben geschapen voor Hem. En de dagen dat ik niet zoveel kan doen, mag ik gebruiken om mezelf extra te koesteren in Zijn tegenwoordigheid en Zijn Liefde voor mij. Om het later weer uit te delen, op de dagen dat het wel kan.

Want weet je; God schiep jou en mij omdat Hij er van ons nog niet één had. Hij wilde juist jou hebben. Hij wil jou dichtbij Zich hebben.
Met alles wat je bent!

Ik las deze week zo iets moois op de blog van Power to the Mamma’s.
Geschreven door Jolanda Koornstra.
Aan het begin van Zijn bediening werd Jezus gedoopt. En uit de hemel klinkt de stem van de Vader: ‘Dit is mijn geliefde Zoon, in Hem vind ik vreugde.’
God zei niet: ‘Dit is mijn geliefde Zoon, Hij gaat de wereld redden.’
Niet wat je doet is in de eerste plaats belangrijk voor God.
Maar dat wat je bent: Gods geliefde zoon of dochter.
Alleen omdat je dat bent; vindt Hij vreugde in jou!



dinsdag 14 maart 2017

Wie is jouw danspartner?

‘Zullen we samen dansen, mamma?’ Mijn zoon van zes kijkt me smekend aan.
Niet veel later dansen we samen door de kamer. We lachen en genieten.
Want niets is leuker dan na het avondeten samen door de kamer dansen.


Met wie of wat dans jij door het leven? Is jouw leven datgene wat je elke dag weer overkomt?
Je danst wel, maar kun je ook nog lachen en genieten? Of heb je het gevoel dat het leven jóu meeneemt? Ongewild word je heen en weer geslingerd. Je verliest steeds meer grip en het lijkt alsof je een soort slachtoffer bent geworden. Slachtoffer van wat iedereen om je heen van je wil en van je lijkt te verwachten. Je draait rondjes aan de hand van al die verwachtingen, je wordt meegesleurd en langzamerhand raak je jezelf steeds meer kwijt. Je zit vastgeketend aan je danspartner, die jou leidt, en die je alleen nog maar kunt volgen, denk je.


Herkenbaar?
Voor mij was dit heel lang wel het geval. En nog steeds blijkt het een worsteling te zijn die regelmatig terug komt. Ik vind het lastig om mezelf los te zien van al die verwachtingen.
En toch weet ik inmiddels, dat ik zelf de enige ben die de koers van mijn leven kan veranderen.
Mijn man, kinderen, vader of moeder, baas, of zelfs mijn verleden horen niet de koers van mijn leven te bepalen. Zodra ik de koers van mijn leven overlaat aan iemand anders, zal mijn agenda altijd gevuld zijn met de wensen en de dromen van die andere personen.
God gaf mij het kostbare bezit van het leven en Hij vraagt van mij om mijn leven te leven zoals Hij dat van mij vraagt. De bedoeling is dat we ons leven gaan vullen met de dingen die bij ons passen. De dingen waartoe Hij ons geroepen heeft.
Op het moment dat ik mijn leven in de handen van mijn Schepper leg, wordt Hij mijn danspartner!

 
Als er Iemand is Die jou en mij kent, dan is God het wel. Hij schiep jou en mij! We zijn allemaal naar het evenbeeld van God geschapen. Toch: we zijn ook allemaal uniek geschapen. We hebben allemaal onze eigen talenten én onze eigen beperkingen.
Toen God de wereld schiep, was Hij het Zelf Die scheiding aanbracht tussen licht en donker.
Tussen land en water. Hij schiep de dieren, elk naar zijn soort. Het ene dier springt, het andere rent, weer een ander vliegt of zwemt. En zo is het ook met mensen, met ons.
God heeft dat op deze manier bedoeld. Misschien ben jij heel creatief en laat je anderen versteld staan van de creaties die je maakt. Of misschien ben je juist helemaal niet creatief, maar kun je ontzettend goed luisteren, of een gesprek voeren.
Zo wilde God het, zodat we los van elkaar, als individu kunnen functioneren. Maar ook, zodat we bij elkaar passen als één lichaam, zoals dat in 1 Korinthe 12 beschreven staat.
We kunnen dus niet alles zelf en dat is ook helemaal niet de bedoeling!
God maakte ons met grenzen. Maar wat vinden we het vaak moeilijk om onze eigen grenzen te kennen, te ontdekken en te accepteren. En wat vinden we het soms ook moeilijk om andermans grenzen te respecteren. We raken daardoor verwond en beschadigd. Het leven trekt ons mee en we vragen ons af wie we nou eigenlijk zijn.

 
Daarom is het zo belangrijk om steeds weer terug te gaan naar onze Schepper. De Bron van al het leven, en de Bron van jouw leven. Uit Hem ben je ontstaan.
Hij is een liefdevolle Vader, Die jou wil herstellen. Het gebed is ontzettend belangrijk als je wilt leren wat jouw grenzen zijn.
Maar als je het aandurft, zal God jou meenemen in Zijn dans. Een dans die precies bij jou past.
Liefdevol wil Hij ons leiden, met Zijn zachte stem, die fluistert tot ons hart.

 
Of weet u niet, dat u Gods tempel bent en dat de Geest van God in u woont? 1 Korinthe 3:16
 
Heb je daar wel eens goed over nagedacht? Dat je Gods tempel bent?
Als ik Gods tempel ben, dan kan ik niet met die tempel doen wat ik wil. Want hij is niet van mij.
Dus als ons iets gevraagd wordt; gaan we dan op zoek naar wat God wil? En luisteren we daar dan ook naar? ‘Heer, wat wilt U dat ik doe met Uw tempel?’
We mogen steeds meer leren luisteren en gehoorzamen aan de wil van God. Luisteren naar Zijn zachte stem. Het vervolg om 1 Korinthe 3:16 is behoorlijk scherp, maar ook heel duidelijk:

 
Als iemand de tempel van God te gronde richt, zal God hem te gronde richten, want de tempel van God is heilig, en deze tempel bent u. 1 Korinthe 3:17
 
Oei, dat is klare taal. We hebben dus een verantwoording tegenover God wat we doen met het leven dat Hij ons geeft. We zijn van Hem.
Alleen wanneer wij het willen, kan Hij in ons de persoon scheppen die Hij bedoelt.
Als dat gebeurt zal ons leven niet langer worden bepaald door angst voor mislukking, of door wat anderen vinden.
Luisteren naar de zachte stem, en kiezen voor gehoorzaamheid daaraan, is het binnenstappen in de dans die God met jou wil dansen. Je mag een beroep doen op Zijn Liefde.
Hij is de perfecte danspartner voor jou!

Stoppen met hozen