dinsdag 29 september 2015

Anti-Pest-Club


Een van onze zoons gaat aan tafel hardop voor in gebed. 'En wilt U dichtbij de kinderen zij die gepest worden. Dat ik zelf niet gepest zal worden, maar ook nooit zal pesten. Amen'
Ik heb het hem zelf geleerd, dat gebed.

Het komt allemaal door vorige week. De week tegen het pesten.
s'Avonds keken we met elkaar naar de Anti-pest-club.
Anne-mar, de presentatrice ging klassen langs waarin kinderen werden gepest.
Door de hele klas lid te maken van de Anti-pest-club probeerde ze te bereiken dat de hele klas tegen het pesten was. Als je lid was kreeg je een polsbandje ten teken dat je tegen pesten was.
Vervolgens werd er voor de gepeste iets leuks georganiseerd door de klas.

Een echt tranentrekker dus. Voor mij althans. Want ineens kwamen de herinneringen weer boven aan vroeger. Meestal speelden we gewoon leuk met elkaar, maar er waren momenten dat dat omsloeg. En dan als groep, tegenover dat ene kind.
Samen voelde zo sterk. Alleen zijn voelde zo zwak.
Oh, ik begrijp het wel. Het is net of er een bordje 'Pest mij' om de nek van sommige kinderen hangt. Misschien ook wel om mijn nek. Ik weet het niet.
Later als je groot geworden bent weet je dat het je heeft gemaakt tot wie je bent.
Het vormde je en ergens kwam je er ook sterker uit.

Nu ben ik moeder. Ik kijk om me heen en houd mijn hart vast. Ik wil mijn kinderen zo graag beschermen, maar ik wil hen ook leren om nooit op een ander neer te kijken. Altijd te kijken naar het mooie aan iemand. Ik weet wel: mijn kind is een kind. Maar het heeft toch ook verstand gekregen om te gebruiken? Ik weet zeker dat mijn kind het heus wel beseft als hij een ander kwaad doet, wanneer het een ander bezeert.

Mijn gebed doorkruist dat van mijn zoon:
Ontferm U Heer, over een wereld in nood. Ontferm U Heer over gebroken harten en stuk gemaakte levens. Geef ons de moed om op te staan tegen onrecht. Laat Uw Liefde ons genoeg zijn, zodat we het niet nodig hebben anderen neer te halen. Ontferm U Heer...

dinsdag 15 september 2015

Verlangen naar God

Afgelopen zondag vroeg de voorganger van onze dienst naar onze motivatie om Jezus te volgen.
Een vraag waar ik wel even over na moest denken. Waarom volg ik Jezus eigenlijk?

Voor even zag ik mezelf weer als klein meisje. Dapper vechtend om mee te doen met de wereld om me heen. Dat was niet altijd makkelijk, omdat ik kampte met een motorische beperking.
Voor veel dingen moest ik hard oefenen en vechten. Maar midden in dat gevecht was Hij er. Vanaf het begin was Hij naast me. Ik ontdekte dat er een hart was dat klopte voor mij.
Hij was het Die als eerste naar mij verlangde en me vond. Daarmee wekte Hij een vurige kinderlijke verlangen in mijn hart op, naar Hem.

Toch ben ik dat verlangen later weer kwijt geraakt. Verdrongen door andere dingen die me bezig hielden. Naar de achtergrond geraakt omdat pijnlijke wonden schrijnden.
Vaak moest ik eerst heel erg vastlopen, voordat het verlangen naar Hem weer naar de oppervlakte kwam.

Juist in die periodes van vastgelopen zijn verlang ik zo naar herstel van mijn leven. 
David zegt het in Psalm 63: 'Ik dorst naar u, ik smacht naar u in een dor en dorstig land.'
Een wanhopig verlangen. Een hunkering naar heelheid met God. Een schreeuw om de liefde van God. Om vrijuit mogen gaan als Hij oordeelt. Om echtheid en heelheid te ervaren in je leven.
Ik weet dat ik dit uit mezelf allemaal nooit zal kunnen bereiken. Er is een groot gebrek aan heelheid in mijn leven. Ik schiet zo vaak tekort. Zonder Hem ben ik nergens, en juist dat drijft me naar Hem toe.

Spreekt Jezus hierover als Hij zegt: 'Zalig ben je als je hongert en dorst naar gerechtigheid?'
Als je hongert en dorst naar heelheid in je leven? Als je verlangt naar herstel van de hele schepping in al z'n verbanden? Het verlangen dat heel de schepping, heel mijn leven gaat beantwoorden aan Gods bedoeling?

Soms denk ik; kennen we dat verlangen eigenlijk nog wel? Die hunkering naar God, omdat we zonder Hem hulpeloos zijn? Of is dat verlangen naar de achtergrond verdwenen omdat we druk zijn met alles wat we doen? Is het daarom dat we zo vaak de blijdschap missen en kil en koud worden?

Ons verlangen kan alleen worden vervuld door Iemand Die de macht heeft om het hart van mensen te veranderen. Hij die achter deze zaligsprekingen staat en de woorden uitspreekt: Jezus Christus.
Niemand anders kan ons verlangen naar echtheid en heelheid volmaken. Hij is het Brood des Levens, dat ons zal verzadigen. En Hij doet het. Dat is zijn belofte. 

Kom allemaal bij Mij. Open je hart en je leven.
Laat Mij het doen. En Ik zal het geven: heelheid met God, vrijuit gaan als Hij oordeelt.
Omdat Ik voor je in de bres spring. Kom maar bij Mij en Ik zal jou verzadigen. 


Stoppen met hozen