dinsdag 29 november 2016

Puur geluk


Wat is jouw grootste droom? Waar denk jij gelukkig van te worden?
Droom je van gezondheid? Van een mooi gezin en kinderen die het goed doen?
Droom je ervan om iets te kunnen betekenen voor je omgeving?
Om een wegwijzer te kunnen zijn naar jou Maker?
Misschien zijn veel van je dromen uitgekomen en voel je dat je precies op de goede plek zit.
Je voelt je gezegend door God en je stroomt over van puur geluk.
Maar het kan ook zo zijn dat de dromen die jij had kapot zijn geslagen op de klippen van het leven.
Puur geluk is weggelegd voor andere mensen, maar niet voor jou, zo lijkt het.
En daar sta je nu, met de scherven in je handen.
Je begrijpt er allemaal maar weinig van en je vraagt je af wat je verkeerd doet.
God belooft toch in Zijn woord dat Hij ons gelukkig zal maken? Hij zegt toch dat onze beker zal overlopen? Hoe kan het dan dat veel van die dromen aan diggelen vallen? Hoe kan het dan dat het leven vaak zo tegenvalt?

Zou het kunnen dat wij anders denken over wat geluk is, dan God?
Zou het kunnen dat wij te snel genoegen nemen met dingen die op zich
mooi en goed zijn, maar die het verlangen naar mooiere dingen tegenhouden?
Zou het kunnen zijn dat er diep weggestopt in onze ziel een droom zit,
die veel mooier en beter is dan alle andere dromen die we hebben?
De droom Die God zelf in ons hart heeft gelegd toen we werden geschapen. Zijn droom.

Die droom is het diepe verlangen om God te leren kennen van aangezicht tot aangezicht.
Het verlangen om elke dag de stap te zetten om Hem te vertrouwen en aan Zijn hand te wandelen.
We zijn ons vaak helemaal niet meer van bewust van dat verlangen. Het ligt bedolven onder alle andere dingen die ons bezig houden.
Het leven confronteert ons met het feit dat God de dromen die wij voor onszelf hadden, aan scherven laat vallen. We wachten op de zegeningen van Hem, waar we zo naar verlangen en waar we misschien zelfs denken recht op te hebben.
Hoeveel mensen leven niet op de scherven van hun gebroken dromen?
Je wacht al zo lang, maar het lijkt of God zwijgt. Je begint aan Hem te twijfelen.
Je wilt antwoorden; maar ze komen niet.
Maar God fluistert je wel toe: ‘Wil je Mij vertrouwen? Wil je blijven geloven dat ik van de scherven in jouw handen weer iets moois kan maken?’
‘God laat soms toe dat onze dromen gebroken worden, zodat ons verlangen naar Zijn mooiere droom in ons gewekt wordt’ zegt Larry Crab, een bekend schrijver en psycholoog.

Ik las pas het verhaal van een goudsmid die het goud klaarmaakt om het te kunnen gebruiken.
Hij heeft een komfoortje, waar hij een pannetje op zet. Alle steentjes, die zo op het eerste gezicht waardeloos lijken, doet hij in dat pannetje.
Hij draait het vlammetje onder de pan hoog en na een poosje begint het goud te smelten.
Terwijl dat gebeurt, komt het vuil bovendrijven. Met een zeef kan de goudsmid nu het vuil eraf scheppen. Dit herhaalt hij steeds weer. Het proces duurt lang en het verloopt moeizaam.
Tot het moment dat de goudsmid zijn eigen gezicht weerspiegeld ziet in de vloeistof.
Het moment dat het goud voldoende gelouterd is. Puur genoeg om het te kunnen gebruiken.

God is bezig om ons te louteren. Ons hele leven lang. Hij wil alle vuiligheid uit ons leven verwijderen. Zodat als Hij naar ons kijkt, Hij het beeld van Zijn Zoon weerspiegeld ziet.
Dat is Zijn droom. Dat pure geluk heeft Hij voor ons klaar liggen.
Zijn logica is vaak zo heel anders dan die van ons. En toch vraagt Hij van ons volkomen overgave. Zodat Zijn droom in jou en in mij uit kan groeien tot puur geluk.

maandag 21 november 2016

Een open hart




‘God weet toch alles al!
Hij kent me helemaal! Waarom zou ik dan gaan bidden?’
Met zijn eerlijke ogen kijkt hij me aan. Bijna tien jaar oud.
Hij vertelt me dat hij het maar lastig vind allemaal.
Waarom zou je alles aan God vertellen als Hij toch alles al weet.

Ik zoek mijn woorden. Ik praat over de relatie die God wil hebben met ons.
Ik leg uit dat ik met pappa ook praat over wat me bezig houd, omdat dat fijn is.
Omdat onze relatie dan goed blijft.
‘Ja maar pappa weet niet wat jij denkt, maar God wel!’
We praten er nog even over door, maar het blijft lastig voor hem.
Ik beloof dat ik er nog verder over na zal denken en er nog op terug zal komen.

Als ik er die avond voor bid komt ineens het beeld in me op van een hart dat gesloten is.
God staat erbij en kijkt ernaar. Natuurlijk weet Hij allang wat er leeft in dat hart.
Maar Hij kan nergens bij want het hart zit dicht.
Pas als de persoon achter het hart begint te vertellen, gaat het hart open en kan God er bij.
Ik ben zelf ontroert van het prachtige beeld en zoek meteen mijn zoon op om het door te geven.

Ik zie zijn ogen oplichten. ‘Nu begrijp ik het mam. God wil heel dicht bij je zijn, maar dan kan eigenlijk alleen als je Hem binnen laat in je hart. En dat kan weer door Hem alles te vertellen. Bedankt!’

‘Jij ook bedankt, zoon van mij. Bedankt dat je niet zomaar alles aanneemt,
maar overal zo over nadenkt en wilt weten waarom. Het laat mij nadenken over
dingen die voor mij al zolang heel gewoon zijn. Het helpt me groeien en woorden
vinden. Het helpt me om net als jij, de dingen te benaderen als een kind en nieuwsgierig
de antwoorden te ontdekken. Ik hou van jou!’



Van bovenaf

Soms zie ik door alle meningen en uitspraken van mensen door de bomen het bos niet meer.
Ik las vandaag het verhaal van Zacheus en ik vroeg mezelf af: zou ik het lef hebben om al mijn waardigheid en de mensenmassa los te laten? Zou ik het aandurven om als een kind in een boom te klauteren, zodat ik Jezus kon zien?


Vanuit die boom zie je alles volgens mij in een veel beter perspectief. De mensen worden kleiner en je ogen zien alleen maar Jezus. En dat Hij dan stopt en met je wil eten; dat is toch het mooiste van alles!

Stoppen met hozen