donderdag 26 april 2018

Soeverein

Almachtige God, Schepper, Meester. 
Hij is de Alpha en de Omega. Hij is soeverein.
Ik denk dat ik nooit begreep wat dat betekende.
Ik heb voortdurend alles van alle kanten bekeken, 

piekerend over hoe ik alles in orde moest krijgen,
wat ik moest doen om ervoor te zorgen dat alles
ging zoals het moest gaan. 


Maar opeens besefte ik dat ik de dingen helemaal niet beheers. 
God doet dat. Hij heeft het altijd gedaan.
Hij is de almachtige God.


Het gaat niet eens om mijn geloof, wat zo vaak zwak is.
Het gaat om God, die de stukken van mijn leven bij elkaar houdt. 

Het bloed van Golgotha dat mijn verzoend met God, 
houdt als een scharlaken koord mijn leven bij elkaar.

Mezelf daaraan overgeven is geloven in de Eeuwige.
Hij is altijd nauw betrokken bij mij leven.
Dood, geboorte, vuur, liefde, ziekte, verlies.
God laat mij door die dingen heen gaan om zo tot Hem te komen.


We nemen beslissingen, doen dingen en denken dat we ons leven beheersen, maar dat doen we eigenlijk nooit. God is het.
Het is arrogant en trots om te denken dat wij ons leven regeren. 

Dat is een illusie. 
We zijn nooit in staat om dingen harmonieus bij elkaar te brengen.
 

God is altijd Degene die alles onder controle heeft.
Dat betekent het dat Hij soeverein is.


Ik had Jezus nooit nodig gehad als ik nog enige controle had.
Alles wat gebeurd – alle pijn – Hij keert het ten goede. 

Het dient Zijn doel: mij dichter bij Zijn hart brengen.

Zo wordt pijn een zegening.
(Geschreven naar aanleiding van het boek:
De rode draad van Francine Rivers)


maandag 16 april 2018

Honger en dorst


Met lege handen staan; herken je dat?
De laatste weken word ik enorm met mezelf geconfronteerd.
Door gezondheid en vermoeidheid ben ik al dolblij dat ik de dag doorkom zonder ergens halverwege te zijn ingestort.
Ik heb mijn handen vol aan de dingen in en rondom het huis en daardoor blijft er voor mijn gevoel zo weinig over. Het is net of ik alleen maar met mezelf en ons gezin bezig ben en er is geen ruimte voor de wereld erbuiten.
Ik zou zoveel meer willen doen. Ik zou zoveel meer aan willen bieden.
Maar ik kan het niet. Ik sta met lege handen.
Ik mis soms zelfs de energie om mijn ogen op God te blijven richten en op de hoop die Hij me wil geven. Zelfs daarin is het alsof ik met lege handen sta, terwijl ik zo dorst en honger naar Hem.



Zoals een hinde smacht naar stromend water
zo smacht mijn ziel naar U, o God.
Psalm 42:2 –

Als een hert. Een hert heeft de waterstroom niets te bieden.
Hij komt alleen maar. En hij drinkt.

Voor God hoef je niets mee te brengen.
Je mag komen: ontmoedigd, leeg, failliet.
Waarom? Weet je dat God juist de eer krijgt als je hunkert naar Zijn volheid?
Er is niets in de wereld jou ziel kan verzadigen en daarom smacht je en verlang je naar God.
Je wilt alleen nog maar drinken van de fontein van levend water en op die manier je ziel laten verzadigen.

God ziet je graag komen. Hij ziet graag mensen komen die Hem nodig hebben.
Die wanhopig op zoek zijn naar Hem. Hij wil deze mensen verzadigen met Zichzelf.
Met lege handen komen bij Hem, betekent dat je je dorst enkel en alleen wilt lessen bij Hem.
Het betekent dat je het niet in andere dingen zoekt. Alleen bij Hem.
Het betekent dat God verheerlijkt word.
God wordt verheerlijkt als we ons laten verzadigen door Hem.
Sterker nog: met lege handen staan is geen bedreiging; het is nodig.
Zodat we kunnen worden verzadigd.

O, alle gij dorstigen, kom tot de wateren
en u die geen geld hebt kom,
koop en eet, ja, kom, koop zonder geld
zonder prijs, wijn en melk.
Jesaja 55:1-2 –

Kom bij Mij, als je niets hebt.’ zegt God. ‘Ik zal voorzien.’
God belooft dat Hij je zal geven wat je nodig hebt. Je hoeft geen honger er dorst te lijden.
Maar Gods Woord belooft nog meer. Meer dan alleen een praktische geruststelling.
Hij zegt niet alleen dat Zijn zorg ons zal omringen in onze armoede.
Naast de belofte dat Hij onze honger zal stillen en onze dorst zal lessen geeft God ons ook een opdracht:

Neig uw oor, en kom tot Mij.
Luister en uw ziel zal leven.
Jesaja 55:3 –

God wil de honger en dorst van onze ziel stillen en Hij wil dat onze ziel zal leven.

Kom en koop datgene wat leven geeft aan je ziel.
Het kost geen geld om heel te worden.
De honger van je hart kan op dezelfde manier gestild worden
als een hongerige maag gevuld kan worden.
Kom maar, met lege handen.
Laat de schaamte over het feit dat je niets hebt maar varen.
God weet het allemaal. Hij weet dat je Hem niets hebt aan te bieden, dan alleen je dorstige hart.
Dan alleen je hongerige ziel.

Kom!
En luister.
Kom dichterbij. En luister.
Doe het.
En je ziel zal leven.









donderdag 12 april 2018

Alles op zijn kop

‘In het koninkrijk van God staat alles op zijn kop.’

We zongen het vroeger in ons gezin en ik weet nog hoe mijn moeder me uitlegde waarom dat zo was. De dingen die de wereld ons voorhoudt, zijn zo heel anders dan de dingen van God.

‘De koning is een dienaar,
de verliezer wordt een winnaar.
De laagste wordt de hoogste,
de kleinste wordt de grootste.
Laat doorgaan, laat doorgaan,
wie achter is, mag vooraan.’

Zo werkt het bij God. Het is de paradox van ons christelijk geloof. En hoe langer ik daarover nadenk, hoe dieper ik erin wegzink.
Wat laat ik me vaak meetrekken in hoe de wereld denkt. Wat heb ik mezelf vaak daaraan afgemeten.
Wat heb ik me er vaak mee vermoeid, terwijl het me heel iets anders bracht dan wat ik voor ogen had. In mijn hoogmoed jaagde ik juist de verkeerde dingen na. Totdat ik uiteindelijk brak.
En toen kwam God, en Hij reikte me iets heel anders aan.

Ik kom juist terug van een wandeling door het park. Deze winter heb ik daar ook meerdere keren gelopen. Alles was toen zo donker en kil, al het leven leek te zijn verdwenen. Maar nu komt, al is het nog voorzichtig, het jonge groen weer om de hoek kijken. Uit die donkere dagen van de winter komt toch weer de lente. De zachte zonnestralen van de afgelopen dagen lokken het leven weer tevoorschijn. Dood is helemaal niet dood, het is alleen dat het leven in het geheim verderging. Aan ons oog onttrokken.
En nu onze Schepper de zon weer laat schijnen, laat al het leven zich weer zien.
En zo gaat het jaar in, jaar uit. Wat een trouw! Wat een hoop!

Nog niet zo lang geleden hebben we Pasen gevierd. Ook daar won het licht het van de duisternis.
En daar mogen we blij mee zijn, en feest om vieren.
Toch gaat het volgens mij nog zoveel dieper. Het gaat om zoveel meer: Gods liefde won het van ons; schuldige mensen.
Mijn trots en mijn hoogmoed, mijn zonden en al mijn schuld brachten Jezus om op Goede Vrijdag.
Jezus stierf. Dat was de weg die Hij koos. Maar Hij stierf door mijn schuld.

Dietrich Bonhoeffer schijft: Goede vrijdag is niet zoals het overgangsstadium van de winter naar de lente. Er bleef geen kiem van leven achter waardoor de dood van Jezus zou lijken op een slaap.
Nee, het is het werkelijke einde, het einde van de schuldige mensheid en het laatste gericht, dat ze zelf heeft uitgesproken.

Op dat moment, op Goede Vrijdag kon nog maar één ding helpen: dat God zou ingrijpen.
Als het verhaal was geëindigd op deze dag, dan was het laatste woord ‘schuld’ geweest. Goddeloosheid en godverlatenheid. En als gevolg daarvan: zinloosheid.
Dan was ons geloof vruchteloos. Dan waren we nog steeds verloren.

Als Christus niet is opgewekt, dan is uw geloof zonder vrucht
dan bent u nog in uw zonden.
1 Korinthe 15:17 –

Maar wat een genade: het laatste woord is niet aan ons mensen. Het laatste woord is aan God!
God de Vader zag om naar Zijn Zoon en Hem aangeraakt met Zijn eeuwige leven.
Jezus leeft omdat God leeft. Omdat Gods liefde leeft.
En als God leeft, dan leeft Zijn liefde voor ons, ondanks het kruis.
Dan leven we niet meer in onze schuld, maar zijn we vergeven.
God zag om naar Jezus, en Jezus zag om naar mij. Naar jou.
Omdat Jezus leeft, heeft het geloof zin. Dan zijn we de gelukkigste van alle mensen.

Pasen is Gods omzien naar ons. Het laat ons de heerlijkheid en de macht van God zien. Hij is Heer over de dood. Ook over mijn dood. Zoals Hij Jezus uit de dood opwekte, zal Hij alle mensen die Hem aangenomen hebben uit de dood naar het leven leiden. Dat is onze hoop!

In het koninkrijk van God staat alles op zijn kop. Ja!
En wij mogen er deel van uitmaken. 
Wat een genade! Wat een feest!



vrijdag 6 april 2018

Genade


Terwijl de zon uitbundig schijnt trek ik me terug op de bank.
Verlangend kijk ik naar de mussen, die spelen door onze tuin.
Aan de waslijn wappert een was.
Het liefst zou ik hem vanavond keurig opgevouwen 

en gestreken in de kast hebben liggen,
 maar ik weet dat dat vandaag niet meer gaat lukken.
Vanmorgen kochten we fleurige bloemetjes voor in de tuin, 

maar ze zullen tot een andere keer moeten wachten om geplant te worden.
Ik bedenk me dat ik de zolder op zou moeten om voorjaarskleren te pakken voor de jongens en ondertussen hoop ik dat ze nog iets van vorig jaar aan kunnen, dan hoeft die zolder nog even niet.
Er moet nog eten gekookt en de WC...
En zo jammer van die vrouwendag morgen die ik af moest zeggen.

Even voelt het als falen. Genadeloos...

Mijn ogen vallen op het scrabblebordje op de kast.
Genade... staat er. Ik heb het er zelf neergezet.
Juist voor dit soort momenten.
Gods genade blijft stromen. Of ik nou moe ben, of vol energie.
Of ik pijn heb, of niet.
Of ik alles wat zou moeten gedaan krijg, of niet.
Of ik naar die vrouwendag kan gaan, of niet.
Zijn genade blijft! Het stroomt vanuit de hemel recht mijn hart in.
 
O God, geef dat het me genoeg is. Amen


maandag 2 april 2018

Voorbede

Het gebed brengt ons
in de troonzaal van God.


En het brengt onze geliefden
daar eveneens,
of ze het nu weten of niet.


We mogen de eenvoudige
waarheid nooit vergeten dat
zij zich op die manier nooit
buiten Zijn bereik bevinden.
Nooit.



Stoppen met hozen