maandag 26 november 2018

Met elkaar

Ik val
en ik struikel
Ik stuntel
en ik duikel
Ik haper
en ik klooi
Maar hé,
ik doe het toch maar mooi!


Herkenbaar?
Toen ik vanmorgen mijn facebook opende dag ik deze kaart staan en ik deelde hem meteen op mijn eigen tijdlijn.
Want mensen, wat ben ik de laatste weken aan het struikelen en vallen.
De kou van de winter trekt in mijn spieren en slurpt energie.
Terwijl het in de zomer zo goed ging en ik een redelijke balans te pakken had, is dat nu helemaal verdwenen. En ik weet niet meer zo goed hoe ik mijn dagen in moet delen om het allemaal vol te kunnen houden. Dat maakt me labiel en emotioneel. Ik ben momenteel niet echt de leukste thuis.
Het neemt het zicht weg op Wie God is, want ik ben veel te druk met mezelf overeind houden.
Wat uiteindelijk jammerlijk mislukt en uitloopt op een flinke huilbui.

Zo; dat is eruit!

Vinden jullie het ook zo moeilijk om te laten zien wat je echt voelt en waar je doorheen gaat?
Ik wel. Ik vind het veel makkelijker om een lach op mijn gezicht te plakken en te laten zien dat ik het heus wel red ondanks dat mijn lichaam soms niet helemaal meewerkt.
Want als het dan toch allemaal lukt, dan ben ik best knap. Toch?

Zucht… tot zover hoe het bij mij automatisch werkt.
Het gaat vanzelf. Hoef ik niks voor te doen.
Totdat ik het punt bereik dat ik echt niet meer kan en er niets anders opzit dan toegeven (vooral aan mezelf) dat ik het niet red. Dat ik helemaal niet zo knap ben dat ik het best red ondanks een lijf wat niet wil wat ik wil.

En misschien is dat precies het punt waar God me wil hebben.
Daar waar ik alle schone schijn wel in de prullenbak moet gooien en ik bij Hem kom zoals ik ben.
Zoals ik echt ben. Zwak, kwetsbaar en moe.
En Hij wil ook dat ik me zo laat zien aan de mensen om me heen.
Niet aan iedereen helemaal, maar aan mensen die van me houden en die ik kan vertrouwen.
Niet om heel zielig te gaan zitten zijn, maar om bemoediging te ontvangen en liefde.
God gebruikt mensen om ons heen, als kanalen van Zijn liefde.
Als we ons daarvoor afsluiten missen we zoveel.

Dus troost elkaar en wees elkaar tot voorbeeld.
1 Tessalonicensen 5:11 –

Geprezen zij de God en Vader van onze Heer Jezus Christus, de Vader die zich over ons ontfermt, de God die ons altijd troost en ons in al onze ellende moed geeft, zodat wij door de troost die wijzelf van God ontvangen, anderen in al hun ellende moed kunnen geven.
2 Korinthiers 1:3-4 –
Zie je hoe God ons oproept om elkaar te troosten. We vallen, struikelen en stuntelen allemaal op zijn tijd. En hoe kunnen we elkaar troosten als we niet laten zien dat we troost nodig hebben?
God geeft ons aan elkaar.
Onderschat dat niet.

Gisteren ontmoette ik twee prachtige zussen in het geloof. Ik sprak eerlijk met hen over mijn zorgen, mijn angsten en pijn.
En vanmorgen: voelde ik me zoveel beter.
Alleen al door de erkenning en de herkenning.
Dat geeft God, daar ben ik van overtuigd.

Als je niemand hebt om je hart mee te delen; dan bid ik voor jou, dat God iemand op je pad brengt die jou kan troosten met de troost waarmee hij of zij zelf getroost is.
Of misschien hebben mensen je vertrouwen beschaamd en kun je niet meer kwetsbaar zijn bij hen.
Ook dan bid ik dat er mensen komen die je helpen en die je kunt vertrouwen.
We hebben het zo nodig!

KWETSBAAR

Ik kniel neer
bij Uw kruis, o Heer.
Ik ben nogal grillig
maak mij gewillig.

Beitel, hak
maak mij zwak
verwijder alle laagjes lak

Zie mijn grote kwetsbaarheid
en maak mij bereid
te zijn
zoals U mij heeft bedoeld,
ook als dat pijnlijk voelt

Dat U schittert, schijnt,
steeds meer,
bij elk laagje dat verdwijnt...
Ik kniel bij Uw kruis o Heer.

Jantje Oosterhof –





maandag 19 november 2018

Hij kwam om te dienen

Herken je dat? Je zit in een lastige periode en je bent wanhopig op zoek naar een oplossing.
Je wilt dat het nu wel klaar is met al die moeilijke dingen en je weet inmiddels wel dat de Enige die jou de oplossing kan geven God is.
En dus lees je je bijbel, lees je goede christelijke boeken, je bidt alsof je leven er van afhangt.
Maar er lijkt maar niks te gebeuren. Je krijgt geen antwoorden.
Je verlangt als een hert dat verlangt naar water naar de God van jouw leven.
Maar niks van wat je onderneemt lijkt je dichter bij Hem te brengen.
Het enige wat je bereikt is dat je verwarring en je vermoeidheid nog groter worden.

Gisteren sloeg ik mijn bijbel open bij Matheus hoofdstuk 20.
En mijn oog bleef hangen bij vers 28:
De Zoon des mensen niet gekomen is om gediend te worden,
maar om te dienen, en Zijn ziel als losprijs te geven voor velen.

Wat een wonderlijke uitspraak van de God van de hemel en de aarde.
God Die zegt:
Wacht even, Ik ben helemaal niet gekomen om door jou gediend te worden.
Ik ben niet gekomen om door jou geholpen te worden.
Ik kwam om jou te dienen, en om jou te helpen.
Ik werd een nederige Dienaar, voor jou.’

Jezus kwam om ons verlossing te brengen en het reddende werk in ons leven te doen.
Maar ook na de dag van onze verlossing is Hij er om ons te dienen.

Als ik s’morgens wakker word zijn er zoveel dingen die ik nodig heb.
Wijsheid, kracht en hulp.
Nieuwe moed of blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid…
En precies daarom kwam Jezus ook.
Ik heb zo weinig te bieden, maar Hij heeft alles te bieden.

Als ik zelf ga proberen te dienen, geeft dat zoveel onrust.
Als ik me laat dienen door Hem, mag ik rusten.
Met mijn hoofd aan zijn borst om Zijn hart te horen kloppen wat zo vol liefde is voor mij.

En weet je wat zo mooi is?
Als ik dit leer, als ik mezelf in nederige bereidwilligheid leer over te geven aan het dienen van Jezus,
omdat ik weet dat ik niets van mezelf, maar alles van Hem mag verwachten,
dan ga ik vanzelf ook anderen dienen.
Omdat Zijn liefde me drijft om dat te doen.

Laat dit tot je doordringen als je wakker wordt in de morgen:
Jezus, de God van hemel en aarde staat klaar om jou te dienen deze dag.
Geef je aan Hem over.


maandag 12 november 2018

Loslaten en verlangen

Benen opgetrokken op de bank, een boek in mijn handen en een kop thee binnen handbereik.
Af en toe mijmerend naar buiten starend, waar de bomen hun vlammend gekleurde kruinen boven het schuurdak uitsteken.

Zo bracht ik deze stille ochtend door.
Nog nooit zijn de bomen zo lang, zo mooi gekleurd geweest.
Warme kleuren; rood, oranje…
Alsof ze een belofte in zich mee dragen.
Alsof God me zeggen wil: ‘Ja, het leven is loslaten, en loslaten doet pijn, maar Ik heb ooit de belofte gedaan dat ik mijn kinderen nooit zou begeven en nooit zou verlaten.
De warmte van Mijn liefde zal bij je zijn.
Elk moment. Ook als alles dor en doods lijkt.
Als de kou van de winter in je botten sluipt en de dagen nog donkerder worden dan ze al zijn.
Ik zal er Zijn.

En ooit… ooit zul je meer begrijpen, meer weten. Je zult ontdekken dat de verborgen de geheimenissen van Mijn Koninkrijk veel groter zijn dan je dacht.
Je zult dichter bij het mysterie van Mijn Liefde komen dan ooit.

Kijk voor nu niet te ver voor uit.
Maar geniet van de dagen die je krijgt.
En verlang… blijf verlangen naar de eeuwigheid.
Een troostrijk verlangen naar de dag dat alles nieuw en anders wordt.

Zo verloor ik mezelf vanmorgen een beetje in de mijmeringen en de heimwee.
En ik dacht aan de prachtige woorden van Jean Pierre Rawie, die ik pas las:

Wij hebben alles nog tegoed,
wat ons dit leven heeft ontnomen,
uit welke verten wij ook komen
elkaar ten leste tegemoet.











zaterdag 3 november 2018

Als U het huis niet bouwt

Onze zoon moet dit jaar een keuze maken voor de middelbare school.
Wat hebben we daar een wijsheid bij nodig.

Talloze opvoedsituaties vragen om inzicht, doortastendheid en fijngevoeligheid.
Hoe kom ik aan die kwaliteiten?

Ik heb de laatste twee weken veel last van rugpijn en daaroverheen kreeg ik griep.
Hoe kom ik de dagen door?

Morgen leiden mijn man en ik de kinderdienst in de kerk.
Wat mogen we de kinderen meegeven?


Zomaar even een paar voorbeelden uit mijn eigen leven. Dingen waar ik over na moet denken. Waar ik me zorgen over kan maken. Dingen die me in beslag kunnen nemen.
Ik ben geneigd om dingen van alle kanten te bekijken, nog eens een keer te draaien, mezelf binnenste buiten te keren om tot een goede slotsom te komen in dit soort dingen.
Natuurlijk breng ik het wel in gebed, maar onbewust heb ik het gevoel dat ik vooral zelf aan de slag moet gaan.

Gisteren waren we met een aantal moeders bij elkaar en eigenlijk kwamen we erachter dat we dit allemaal herkennen. Onbewust zetten we ons schrap om het leven en alles wat daarbij komt kijken aan te kunnen. Misschien zetten we onszelf wel zo schrap dat we geen oog meer hebben voor Degene Die ons alles kan geven wat we nodig hebben.

Van U Heere, is de grootheid, de macht,
de luister, de kracht en de majesteit.
Want alles wat op de hemel en op de aarde is,
is van U. Van U Heere, is het Koninkrijk
en U hebt Zich verheven tot een Hoofd boven alles.
Rijkdom en eer komen van voor Uw aangezicht,
en U heerst over alles.
In Uw hand is kracht en macht, in Uw hand is het
om ieder groot en sterk te maken.
1 Kronieken 29: 11-12 –

En

Maar mijn God zal u,
overeenkomstig Zijn rijkdom,
voorzien van alles wat U nodig hebt,
in heerlijkheid door Christus Jezus.
Filipenzen 4:19 –


Van U zijn alle dingen, van U o God alleen!
Mijn huis, mijn gezin, mijn kinderen, mijn gezondheid, mijn toekomst. Het is alles van Hem.
En als de Heere het huis niet bouwt, tevergeefs zwoeg ik. Tevergeefs mat ik mezelf af. Tevergeefs zet ik mezelf schrap.

Hij geeft mij en jou, vanuit Zijn rijkdom (en lees nog eens wat voor een rijkdom!) alles wat ik nodig heb als ik Hem daarom vraag.

Durf ik mezelf zo aan Hem toe te vertrouwen.
Durf ik de bouw van mijn huis, mijn leven aan Hem over te laten?
Durf ik Hem het Hoofd te laten zijn, over alles van mijn leven?
Durf ik mijn trots op te offeren en toe te geven dat alles wat ik zelf doe niets waard is.

Als dat zo is, zal mijn moeite niet tevergeefs zijn.
Dan zal de naam van de Heer, door mijn leven heen, de glorie krijgen die Hem toekomt.




Stoppen met hozen