vrijdag 22 december 2017

Stenen, zand en kiezels


De afgelopen dagen heb ik gebruikt om terug te blikken op het afgelopen jaar. Dit deed ik met het werkboekje ‘Terugblikken en vooruitkijken’ wat ik vond op de blog van Elise:

Het was fijn om eens stil te staan bij wat ik bijvoorbeeld heb geleerd in het afgelopen jaar.
Maar ook om na te denken over wat ik nou graag wil voor het komende jaar.
Wat zijn nou echt mijn dromen en verlangens en hoe zorg ik ervoor dat ik daar ook echt aan ga werken? De laatste tijd valt het me steeds meer op hoe ik in beslag genomen kan worden door dingen die heel veel tijd en energie kosten, maar die niks te maken hebben met het echte verlangen van mijn hart.
Er gaat bijvoorbeeld heel veel tijd zitten in appen, mailen of internetten en voordat ik het weet is de ochtend voorbij zonder dat ik bijvoorbeeld een poosje muziek heb gemaakt en gezongen, terwijl dat wel is wat ik graag wilde toen ik opstond.

In het werkboekje van Elise staat een glazen pot getekend.
De opdracht was om de pot eerst te vullen met grote stenen. De dingen die voor jou het allerbelangrijkst zijn. Waar wil jij je beste tijd in steken?
Tussen de grote stenen is er ruimte over voor kiezels. Dat zijn de dingen die ook belangrijk zijn, maar niet het allerbelangrijkst. Of dingen die je misschien niet zo graag doet, maar die wel moeten; de alledaagse dingen (het huishouden bijvoorbeeld.)
De ruimte die dan nog over blijft kan opgevuld worden met zand: dat wat helemaal niet zo belangrijk is. Dat waar je minder tijd aan wilt besteden of waar je misschien wel helemaal van af wilt.

Ik heb deze week mijn stenen, kiezels en zand in de pot getekend en het heeft me echt geholpen om duidelijk te krijgen wat mijn prioriteiten zijn.
Waar wil ik mijn eerste en mijn beste tijd in steken? Wat zijn mijn kiezels en hoeveel zand zit er eigenlijk in mijn pot?

Ik moet toegeven dat er heel veel zand in mijn pot zat. Mijn leven was wel gevuld, maar met heel veel dingen die helemaal niet zo belangrijk zijn. Dat komt ook omdat ik vaak weinig energie heb en ik op dat soort momenten makkelijk naar mijn telefoon grijp.
Jullie zien ook dat mijn pot nog niet helemaal vol is. Dat kan ook niet omdat ik veel tijd nodig heb om te rusten en te herstellen van een activiteit.
Ik heb me voorgenomen om dan ook echt rust te nemen en mijn telefoon aan de kant te leggen. Rusten, stil zijn bij God en naar Hem luisteren. Zijn hart nog beter leren kennen.
Ik heb rust ook met potlood geschreven omdat ik de hoop heb dat ik ooit weer meer ruimte heb om activiteiten te doen; de dingen die God in mijn hart heeft gelegd. De werken die Hij voor mij heeft voorbereid. De dingen die Hem de eer geven. Want daar gaat het om: om de eer van mijn Schepper. Dat is het uiteindelijke doel van mijn leven.

Deze week hielp het denken aan deze pot me echt om de juiste keuzes te maken.
Ik heb bijvoorbeeld een lezing geluisterd, terwijl de WC toch echt een schoonmaakbeurt nodig had. Geen zorgen; die WC is ook schoon gemaakt. Maar waar geef ik mijn beste energie aan en wat vindt God belangrijk voor mij? Daar gaat het om!


maandag 18 december 2017

Bijbel

Met het boek onder je jas gestopt loop je naast me.
We zijn op weg naar je schoolvriend;
een jongetje wat vorig jaar uit Syrië kwam en nu bij jou in de klas zit.
 

Dit weekend bedacht je je opeens dat hij misschien wel helemaal geen bijbel heeft, en daarom wilde je hem er wel één geven.
Vanmorgen heb je het aan hem gevraagd, en hij wilde er wel graag één. 
Maar dan wel het liefst door de brievenbus en niet midden in de klas.

En nu gaan we dus samen naar zijn huis.
'Voor mijn vriend, van Mattanja'
heb je op het eerste blad geschreven.
Het is een bijbel met mooie plaatjes en korte verhaaltjes.
Dat is makkelijker om zelf te lezen.

'Het is net een beetje smokkelen hé mam.'
 

Aangekomen bel je aan en geeft de bijbel.
Twee donkere ogen stralen jou tegemoet. Wat is hij blij.


'Ik snap nu dat je van geven ook blij kunt worden.'
zeg je als we samen terug lopen.

'Ja, ik ook.' zeg ik.
 

Je laat me dingen doen die ik zelf nooit bedacht 
of misschien wel gedurfd zou hebben.




Stoppen met hozen