Sommige dingen gaan je verstand te boven.
Maar ook je emoties en je gevoelens.
Er gebeuren dingen in ons leven die we in onze menselijke kleinheid
nooit zullen kunnen bevatten.
Mijn vader werd in de afgelopen week geopereerd aan zijn hart.
En het gaat ons allemaal boven de pet.
De emoties die erbij komen kijken. Het waarom van dit alles.
We weten het niet.
Ik las de afgelopen weken in het boek Job.
Heeft hij ooit echt begrepen wat hem overkwam? vraag ik me af.
Hij bleef volhouden dat hij geen zonden had gedaan.
En God zegt Zelf over hem: niemand is zo rechtvaardig als Job.
Maar heeft Job ooit geweten wat er zich in de hemel afspeelde
en waardoor hem alle ellende overkwam?
Vertrouw op de Heere met heel je hart,
steun niet op je eigen inzicht.
Soms worden we geroepen om alleen maar te vertrouwen, niet om te begrijpen.
Ik kan je vertellen, en misschien herken je het wel,
dat ik heel vaak heb geprobeerd om God te begrijpen.
Ik wilde zo graag weten wat Hij bedoelde. Wat Zijn wegen voor mij waren.
Ik dacht en overdacht…
Soms dacht ik dat ik het begrepen had en dan liep het leven toch weer zo anders.
God is zoveel groter dan wij. We mogen Hem vertrouwen.
We hoeven Hem niet te begrijpen.
Want Hij weet hoe klein wij zijn. We mogen stoppen met worstelen.
Ik heb nooit kunnen dansen, maar wat zou ik dat eens graag willen kunnen.
Mezelf laten leiden door die ander.
Ontspannen in de armen van die ander en zijn passen volgen.
Ik zou het moeten leren ome controle uit handen geven.
Maar als ik dat eens zou kunnen, dat zou me zo fijn lijken.
Ik geloof dat God ons vraagt om te leren dansen.
Hij vraagt ons om te ontspannen in Zijn eeuwige omarming en Hem te laten leiden.
Hem volgen stap voor stap.
Dat klinkt eenvoudig, maar dat wil niet zeggen dat het makkelijk is.
Het is misschien wel het moeilijkste van God van ons vraagt.
Elke morgen in Zijn dans te stappen, verdwijnen in Zijn liefdevolle armen
en te ontspannen.
Omdat je weet, diep van binnen, dat Hij de weg door jouw leven heen
weet als geen ander.
