Het eerste morgen licht gloort.
Een kille hand vouwt zich om het hart van Lea.
Terwijl zichzelf deze nacht overgaf aan de liefde van haar bruidegom
zag ze als een berg op tegen de morgen; het uur van de waarheid.
Nu is het zover. Een streep zonlicht schijnt over de aarden vloer de tent in.
Dan ziet haar bruidegom haar, zijn bruid.
Een kreet van verbijstering en wanhoop verscheurt de stilte.
Jakob verwachtte haar niet naast hem.
Hij verwachtte haar zusje: Rachel.
Van Rachel hield hij vanaf het eerste moment dat hij haar zag, zeven jaar geleden.
Op Rachel heeft hij gehoopt.
Hij voelt zich bedrogen, denkt Lea.
Behandeld als een onmondig kind.
Ik ben aan hem opgedrongen en hij wil me niet.
Wat doet dat pijn.
Terwijl Jakob briesend van woede voor Laban staat,
worstelt Lea met haar hunkerende hart.
Een hart wat verlangt naar de liefde die ze niet krijgt.
‘Toen de Heere zag, dat Lea niet bemind was, opende Hij haar schoot.’
vertelt de bijbel.
God sluit nooit een deur of Hij opent een andere; zegt een Iers spreekwoord.
Hij wordt niet geremd door het feit dat Lea niet zo mooi is als Rachel.
Hij let niet op wat voor ogen is, Hij let op het hart.
En het hart van Lea – veel meer dat dat van de mooie Rachel – gaat uit naar God.
Het diepe verdriet van Lea drijft haar naar haar Schepper.
Dat kunnen we zien in de namen die ze aan haar kinderen geeft.
Ruben betekent: God heeft mijn ellende aangezien.
Lea heeft ervaren dat wie het uitroept naar de Heere, antwoord krijgt.
Haar tweede zoon krijgt de naam Simeon: God heeft mij verhoord.
Steeds als ze zijn naam uitspreekt, herinnert ze zichzelf aan dat feit.
God heeft mij verhoord.
Zie je hoe de namen van deze twee jongens verwijzen naar de trouw van God?
Het verdriet in het leven van Lea wordt in Gods hand de bouwsteen
voor het volk Israël.
Het verlangen naar de liefde van Jakob blijft.
Ook dat lezen we terug in de namen van de zonen van Lea.
Maar haar gemis geeft haar een ruimer zich op haar God.
Haar leven wordt verrijkt door haar verdriet.
Haar vertrouwen op haar Schepper neemt toe.
Als Juda wordt geboren heeft haar liefde voor God het gewonnen
van haar verlangen naar de liefde van Jakob.
‘Nu zal ik de Heere loven’ jubelt ze!
Voor het eerst draait het alleen maar om God.
Dat dit profetisch is, beseft Lea niet.
Uit Juda zal later de Messias worden geboren.
Lea wordt door God gebruikt tot zegen voor alle mensen.
Door haar komt de geboorte van Jezus een stap dichterbij.
Zo heeft Lea met haar diepgewortelde geloof een plaats in Gods plan.
Lea wint de liefde van Jakob niet.
Ze trekt in vergelijking met Rachel aan het kortste eind.
Altijd. Zolang Rachel leeft.
Wanneer Jakob zijn broer Esau met angst tegemoet gaat,
plaatst hij Rachel helemaal achteraan.
Zij is het verst verwijdert van het dreigende gevaar. Lea staat in het midden.
En toch… als het leven van Jakob zijn einde nadert noemt hij niet Rachel
maar Lea.
Het verhaal van Lea laat ons als het ware achter de hemelse schermen kijken.
God werkt door mensen wiens hart naar Hem uit gaat.
Daarbij is uiterlijk totaal niet van belang.
De plaats van Lea in de geschiedenis is groot.
Door haar heen stroomt Gods zegen voor de hele mensheid.
