Mijn hart is gerust

Toen ik nog klein was, lag ik soms s’avonds op bed uit te rekenen hoe oud ik zou 

zijn in 2020.

Dan zou ik 38 zijn. Wow!

Ik fantaseerde over hoe de wereld er dan uit zou zien.

Eigenlijk kon ik me er geen voorstelling van maken. Het leek nog zo ver weg.

Inmiddels zijn we al in 2021 aanbeland.

Meer dan 20 eeuwen na het leven van Jezus hier op aarde.

Meer dan 20 eeuwen na dat enorme scharnierpunt in de geschiedenis.

En we zijn er nog.

God heeft nog steeds genade.

Zijn geduld is nog steeds niet uitgeput en nog steeds verlangt Hij naar ons, Zijn 

kinderen.

In psalm 108 lezen we:

Mijn hart is gerust, o God,

ik wil zingen, psalmzingen, ja van harte…

Ik wil het morgenrood wekken (met mijn muziek)’

Waarom?

Omdat God de wereld, Zíjn wereld, met jouw en mijn leven, nog altijd in Zijn hand bewaart.

‘Want hoger dan de hemel is Uw goedertierenheid,

tot in de wolken rijkt Uw trouw.’

Vergeet je dat niet? Ook niet nu de wereld zo donker en oneerlijk lijkt.

In Psalm 62 staat:

God heeft één ding gesproken,

ik heb het twee keer gehoord:

dat de kracht van God is.

Ik heb het twee keer gehoord. Of: Ik heb het voor mezelf herhaald, 

wat ik God hoorde zeggen.

Ik heb het nagezegd en het uitgezongen. Zodat ik de woorden zou proeven op 

mijn tong en het niet meer zou vergeten.

Hoe kan je hart gerust zijn en hoe kun je blijven geloven dat God de wereld tot 

het einde toe en door alle rampen en vernietiging heen in Zijn handen houdt?

Door Zijn woorden te hóren. Telkens opnieuw.

Juist als de angst en de twijfel opkomen en je erin lijkt te verdrinken.

Herhaal het maar steeds voor jezelf:

‘De Heere zal het voor mij voleindigen.’ – Psalm 138:8 –

‘Als ik midden in de benauwdheid verkeer, maakt U mij levend. – Psalm 138:7 –

Ik heb het tweemaal gehoord. Ik blijf het voor mezelf herhalen. 

Ik zeg het telkens na.

We willen het als mensen allemaal zo graag zelf voleindigen.

Alles in ons is er op gebrand om onszelf in leven te houden.

Daarom mogen we bidden:

Heer, Uw goedertierenheid en Uw trouw zijn tot in eeuwigheid.

Die van mijn niet.

Die van mij zijn als de morgendauw die vervliegt zodra de zon opkomt.

Het lijkt zo mooi, maar het is ook weer zo snel weg.

Voleindigt U het maar voor mij en behoudt mij in het leven.

Dan kan mijn hart gerust zijn.

Dan kan ik zingen, psalmzingen, ja van harte...

 

 

Onderwijs je hart

'Volg je hart'

Ik heb het nooit een fijne uitspraak gevonden.

Kreeg er altijd een naar gevoel bij.

Stel je voor dat iedereen zijn hart zou volgen.

Zou het dan niet een enorm zooitje worden in de wereld?

Wist je dat je je hart kunt onderwijzen in het goede?

Door het te voeden met het goede?

Waar jij je hart mee voedt, daar ga je naar verlangen.

Zo is het met slechte dingen, maar ook met goede dingen.

Jezus zegt het zo mooi in Mattheus 6:21

Daar waar uw schat is daar zal ook je hart zijn.

Of, in onze eigen woorden: waar je hart vol van is, daar loopt je mond van over.

God vindt het belangrijk dat we ons bewust zijn van waar we onszelf op richten.

Waar zien we naar uit? Waar hopen we op? Waar zijn we vol van?

Ik moest denken aan mensen die dol zijn op de kringloop.

Ik ben er eentje van.

Ik struin het liefst door alle paden, op zoek naar mooie spulletjes.

Om mijn huis mee te vullen.

Je zou je hart kunnen vergelijken met je huis.

Wat verzamel jij? Waar ga jij struinen om je hart te vullen?

Jezus geeft om in Mattheus 6 het advies om hemelse schatten te verzamelen.

Wijsheid bijvoorbeeld. Of echtheid. Vriendelijkheid of geduld. 

Maar ook rust en vrede.

Door je hart te voeden met het goede, ga je verlangen naar het goede.

 

Het is zoals met je navigatie.

Als ik mijn locatie aan heb staan en ik vertrek bijvoorbeeld bij mijn ouders

vandaan, geeft hij aan: nog 60 minuten.

Stel dat ik zou verhuizen. 

Dat ik op 30 minuten afstand van mijn ouders zou gaan wonen.

Dan duurt het even voordat mijn navigatie dat overneemt.

In het begin zal hij nog steeds aangeven dat ik nog 60 minuten moet rijden.

Maar naarmate ik vaker naar mijn nieuwe woning rijdt, 

zal hij dit op een gegeven moment overnemen. En 30 minuten aangeven.

Zo is het mogelijk je hart te onderwijzen in het goede.

Zo gaat je hart verlangen naar het goede.

Zo bescherm je je hart, want daaruit zijn de oorsprongen van het leven. 

(Spreuken 3:24)

 

 

Leg je leven op de Rots

Het land Israël is beroofd en berooid.

Oogsten worden gestolen. Er heerst onderdrukking door de Midianieten.

God vindt het tijd dat er iemand opstaat. Een dappere held.

En dan is daar Gideon.

Ik denk niet dat wij hem als eerste uitgekozen zouden hebben.

En hij zelf denkt daar net zo over:

Heer, hoe zou ik Israël kunnen bevrijden?

Mijn is de armste stam van Manasse!

Bovendien ben ik de jongste van mijn familie!

In het vers hiervoor zegt God zo iets moois tegen Gideon.

Ga er op af zoals je bent! staat er in de basisbijbel.

Ga in deze uw kracht! staat er in de andere vertalingen.

Ik ben met je. Dáárom zul je de Midianieten kunnen verslaan.

God zegt hier eigenlijk: ‘Het gaat er niet om wie jij bent.

Het gaat er om wie Ik mag zijn voor jou.’

Voor de zekerheid vraagt Gideon om een teken.

En hierin ontdekte ik pas zoveel moois.

Gideon zegt: ‘Ik ga een geschenk voor U halen.’

Hij haalt vlees, vleesnat en brood.

Het vlees en het brood legt Gideon op de rots en giet

het vleesnat er over uit.

Ons leven met een God van overwinning begint als we álles

op de Rots, Jezus, durven te leggen.

Het vlees wat Gideon neerlegt, is het beeld van onszelf, ons vlees.

We geven onszelf over aan de Heer.

Het vleesnat is een beeld van het bloed.

In Leviticus 17:14 staat: Het leven is in het bloed.

Jouw leven, jouw verstand, jouw wil en jouw gevoel; leg het op de Rots.

Plaats je wil onder de wil van God.

Ongezuurd brood is een beeld van rein verschijnen voor God.

Toen de engel die bij Gideon was met het uiteinde van zijn staf 

het voedsel aanraakte,

kwam er meteen vuur uit het rotsblok dat het voedsel verteerde.

Het vuur van de Heilige Geest verteert, loutert en heiligt alles

wat jij op de rots hebt gelegd.

Gideon bouwde een altaar en noemt het: ‘De Heer geeft vrede en rust.’

Zelfs als er een strijd om je heen woedt.

U bent de Held, Die voor ons strijdt.

U baant de weg van overwinning.

Elke vijand vlucht, ieder bolwerk valt neer.

Naam boven alle namen hoogste Heer.

Dit alles deed me denken aan een prachtig stukje 

uit het boek Rimpelingen van Charles Martin.

We zijn allemaal gestrand.

Allemaal schipbreukelingen.

Op een dag worden we allemaal wakker op het strand,

met onze hoofden in het zand, met brandende ogen van het zeewater,

krabbetjes die aan onze neus pulken en de smaak van zout op de lippen.

En of je het leuk vind of niet,

daar komen we erachter dat we Goede Vrijdag nodig hebben

om ons van het eiland te bevrijden omdat we de taal niet spreken

en de boodschap in de fles niet kunnen lezen.

Jezus de Rots, Hij werd Degene aan wie we alles van onszelf 

toe kunnen vertrouwen.

Als we dat doen haalt Hij uiteindelijk de overwinning voor ons.

Hoe zwak en klein we ook zijn. Hoe gebroken ook.

Want het gaat er niet om wie wij zijn, maar om wie Hij mag zijn voor ons!