dinsdag 26 juni 2018

Seizoenen (Bloeien 2)

Ik ben een serie blogs aan het schrijven over de geschiedenis van de Wijnstok. (Johannes 15)
Naar aanleiding van een preek die ik luisterde van Ido Buwalda.
De eerste les hierover vind je in mijn vorige blog.
De tweede les is een stuk lastiger: Seizoenen.
De wijnstok heeft namelijk bloeimaanden en oogstmaanden.
Maar hij heeft ook de maanden waarin gesnoeid wordt en de wintermaanden.

Een leven dat vrucht draagt gaat door seizoenen heen.

Een bloeiend leven staat niet gelijk aan een makkelijk leven.
Misschien bevind je je op dit moment wel in een winterseizoen.
Misschien denk je bij het lezen van de titel van deze blogs meteen al: 
dit ga ik niet lezen.
Dit is niet voor mij. Want in mijn leven is het hartje winter.
God Die van mij houdt? Ik kan er niets mee.
Het is ijskoud in mijn leven. Ik begrijp niet waar God is.
Ik snap niet waarom het nodig is dat ik door deze periode heen moet.
En ik wil dit ook helemaal niet.
Als God nou echt die Vader is die zoveel van mij houdt, mag het dan alsjeblieft een onsje meer zijn?
Wat is het nut van een winterseizoen? Kan iemand me dat vertellen?
Ik ken het ook uit mijn eigen leven. Zo koud….

Misschien is het om geloofs-spieren te trainen. Geestelijke fitness.
Misschien wil God dat we Hem leren vertrouwen, ook als Hij de grote Afwezige en de grote Onbegrijpelijke is. Want dat is Hij soms.
Dat je leert om te zeggen: ‘Heer, ook al snap ik U niet, ik wil mijn geloofswortels diep in U blijven slaan.’
Misschien wacht er iets nieuws op je. Zoals de winter wacht op de lente.
Misschien is God in jouw leven bezig om iets nieuws te doen.
Je ziet er nu nog niks van, maar om het lente te laten worden in je leven, moet je door de winter heen.
Of misschien is een winterperiode wel nodig om ons meer te laten genieten van de lente.

Oh, wat klinkt het allemaal mooi en leuk.
Maar ik zou me zo voor kunnen stellen dat je er nu misschien helemaal niks mee kunt.
Geloofs-spieren trainen? Nog meer?
Het kan zo koud zijn. Zo koud dat je maar één behoefte hebt.
Je wilt dan geen antwoorden meer. Je wilt simpel mensen naast je.
Mensen die zeggen: ‘Wij gaan met jou door de winter. Want de lente komt!’
Soms wil je niet meer dan alleen dat.
Mensen die samen met jou overwinteren, en die steeds tegen je zeggen: ‘De lente komt.’

Misschien zit je in een bloeimaand. Heerlijk! Veel van Gods zon in jou leven.
Of in een oogstmaand. Alles lijkt je te lukken. Je bidt, en God verhoort.
Je hebt het gevoel dat je geestelijk van betekenis bent. In de kerk en op je werk. In je gezin.
Alsof God zich helemaal aan het uitleven is door jou heen.
Ook die seizoenen zijn er. Gelukkig wel.

Ons leven gaat door alle seizoenen heen.
Als je echt geestelijk wilt groeien. Als je verlangt naar een bloeiend leven. Als je geestelijk volwassen wilt worden: omarm dan álle seizoenen in je leven.
Dit is Gods weg om te zorgen dat je groeit. Je groeit en bloeit niet van de ene op de andere dag.
Deze groei gaat organisch. Terugkijkend zie je het misschien pas.
Op deze manier ben je op weg naar een leven dat bloeit. Een leven dat vrucht draagt.
En weet je wat zo mooi is: Er is één Persoon Die nooit met vorstverlet gaat.
En dat is de Wijnbouwer.
Hij is de Enige Die alle seizoenen door blijft werken.
Hij heeft ook al die seizoenen nodig om te komen waar Hij met jou en mij op weg naar toe is.
Namelijk om ons leven tot een grote bloei te brengen.
De Wijnbouwer stopt niet met werken. Voor jou. In welk seizoen van je leven je ook zit.
De Wijnbouwer is altijd aan het werk in jou leven.
Ook in een winterseizoen. Dan is Hij bezig om alle voorbereidingen te treffen voor de lente.
Voor het moment dat de rank vrucht gaat dragen, meer vrucht gaat dragen en veel vrucht gaat dragen. Hij laat ons nooit alleen. Daarvoor vindt Hij de rank veel te kostbaar.
Omarm de seizoenen van je leven, omdat je gelooft dat God altijd doorwerkt.
In de winter, in de herfst, in de zomer en in de lente. Hij is er altijd!

donderdag 14 juni 2018

Bloeien (1) Johannes 15

Een bekender stuk is er bijna niet zou je bijna zeggen. 
Johannes 15: Ik ben de ware wijnstok.
En toch hoorde ik de afgelopen week een preek, die me weer zoveel nieuwe inzichten bracht.
Deze preek kun je zelf ook luisteren via Youtube: Bloeiend leven van Ido Buwalda.

Ik wil graag een serie blogs schrijven waarin ik een aantal van die inzichten deel.
Want uiteindelijk verlangen we er denk ik allemaal naar om vrucht te dragen. Of niet soms?
Het lijkt zo leuk. Bloeiend leven. Dat willen we allemaal.
Maar we kunnen ook al moe worden als we er alleen nog maar aan denken.
Omdat we zijn gaan geloven dat vruchtbaar zijn betekent dat we meer moeten gaan doen.
En we moeten al zoveel. We houden misschien nauwelijks ons hoofd boven water en dan moet je ook nog vrucht dragen. Ik ontdekte dat dit helemaal niet zo word bedoelt.

Jezus reikt ons dit verhaal aan als Hij vlak voor Zijn lijden staat.
De lessen die Hij ons wil leren zijn niet allemaal makkelijke lessen.
Maar als ik dit verhaal lees, dan zie ik dat het kán. Ook al zijn we moe, ook al vraagt het leven veel.
Je kúnt vrucht dragen, ook al is het niet makkelijk.

Jezus laat ons hier zien dat Hij er zo naar verlangt dat we tot onze bestemming komen.
En Hij leert mij ook dat hoe ik naar mijn leven kijk, zoveel bekrompener is dan hoe Hij kijkt.
Zijn visie op mijn leven, is zoveel groter dan mijn visie op mijn leven.
Als ik kijk naar de energie die ik heb en het weinige dat ik in mijn ogen kan doen op een dag.
Of als ik kijk naar de keren dat ik het helemaal fout doe, dan zie ik maar weinig potentie eerlijk gezegd.
Maar dan Jezus; Hij ziet zoveel meer in mij. En in jou.

Hij begint met het leggen van een fundament. Zijn woorden zijn meteen duidelijk.
Mijn Vader; Die is de wijnbouwer. En Ik, Ik ben de wijnstok.
En dat is iets, wat we steeds moeten onthouden. God is de wijnbouwer. En Jezus de wijnstok.
We moeten steeds weten dat Zij samen er voortdurend voor zorgen dat er maximale zorg is, dat er maximale veiligheid en vertrouwen is voor ons; de kwetsbare ranken.
Er is maar één reden waarom de Vader en de Zoon deze rollen innemen.
En die reden dat ben ik, dat ben jij: tere, kwetsbare rankjes.
De Vader en de Zoon weten hoe teer en hoe kwetsbaar we zijn.
Zij weten hoe snel we omver geblazen worden. Of hoe snel we afknappen.

En toch ziet God potentie in ons. Ja, we zijn zwak;
maar daarom is God de Wijnbouwer en daarom is Jezus de Wijnstok.
Weet je wat het betekent dat wij de ranken zijn en Jezus de Wijnstok?
Dat zegt dat we uit hetzelfde hout gesneden zijn. Wij dragen het DNA van God in ons.
Wij zijn geschapen naar Zijn beeld en naar Zijn gelijkenis.
Wij zijn zo waardevol voor Hem, ondanks onze kwetsbaarheid. We zijn zo geliefd.
We zijn deel van Jezus zelf, omdat Hij er voor koos om deel uit te maken van ons.
Jezus is onlosmakelijk met jou en mij verbonden.

Het doel van de rank is vrucht dragen. Maar dat is niet het enige wat Jezus zegt.
Hij zegt ook: ‘Ik snoei je opdat je méér vrucht zult dragen.’
Zoveel potentie ziet Hij dus in ons. Hij kijkt naar ons leven en ziet dat we uit hetzelfde hout gesneden zijn als Hij en daarom weet Hij dat we méér vrucht kunnen dragen.
En... dit is heel belangrijk: vrucht dragen betekent niet dat we nog meer moeten gaan doen.
Jezus heeft het bij vrucht dragen nooit over wat je doet. Hij heeft het bij vrucht dragen over het karakter van Zichzelf wat Hij in jou en door jou zichtbaar maakt.
Misschien zijn de voedingsstoffen die naar de rank gaan wel het beeld van de Heilige Geest.
Jezus spreekt daar namelijk in Johannes 14 en 16 over.
Ik geloof dat de Heilige Geest grote dingen wil doen. Ik geloof in wonderen.
Maar misschien is wel het grootste wonder van de Heilige Geest,
dat Hij woorden van waarheid in ons hart spreekt.
Zo druppelt het leven van Jezus ons leven binnen. Het is geen kraan die open staat, dat zouden we niet eens aankunnen. Het is als een infuus en elke dag mogen we onszelf daarop aansluiten zodat Gods waarheid ons leven binnen druppelt.

De eerste les van de wijnstok is: ken je waarde en accepteer je waarde.
Dit is het fundament voor een leven dat vrucht draagt.
Een bloeiend leven gaat in de knop kapot als je je dit niet beseft. Dat is de rank die in de knop sterft.
Besef de overvloedige liefde die Jezus voor jou heeft. Hij ziet zoveel waarde in jou!
Vrucht dragen begint hier. En het begint bij de erkenning dat we zonder Jezus niets kunnen doen.
Het leven is niet maakbaar en daarom hebben we het fundament van Zijn erkenning, liefde en veiligheid zo nodig.
Luister nog één keertje: Hij ziet waarde in jou!


Stoppen met hozen