Met elkaar

Ik val

en ik struikel

Ik stuntel

en ik duikel

Ik haper

en ik klooi

Maar hé,

ik doe het toch maar mooi!

Herkenbaar?

Toen ik vanmorgen mijn facebook opende dag ik deze kaart staan en ik deelde hem meteen op mijn eigen tijdlijn.

Want mensen, wat ben ik de laatste weken aan het struikelen en vallen.

De kou van de winter trekt in mijn spieren en slurpt energie.

Terwijl het in de zomer zo goed ging en ik een redelijke balans te pakken had, is dat nu helemaal verdwenen. En ik weet niet meer zo goed hoe ik mijn dagen in moet delen om het allemaal vol te kunnen houden. Dat maakt me labiel en emotioneel. Ik ben momenteel niet echt de leukste thuis.

Het neemt het zicht weg op Wie God is, want ik ben veel te druk met mezelf overeind houden.

Wat uiteindelijk jammerlijk mislukt en uitloopt op een flinke huilbui.

Zo; dat is eruit!

Vinden jullie het ook zo moeilijk om te laten zien wat je echt voelt en waar je doorheen gaat?

Ik wel. Ik vind het veel makkelijker om een lach op mijn gezicht te plakken en te laten zien dat ik het heus wel red ondanks dat mijn lichaam soms niet helemaal meewerkt.

Want als het dan toch allemaal lukt, dan ben ik best knap. Toch?

Zucht… tot zover hoe het bij mij automatisch werkt.

Het gaat vanzelf. Hoef ik niks voor te doen.

Totdat ik het punt bereik dat ik echt niet meer kan en er niets anders opzit dan toegeven (vooral aan mezelf) dat ik het niet red. Dat ik helemaal niet zo knap ben dat ik het best red ondanks een lijf wat niet wil wat ik wil.

En misschien is dat precies het punt waar God me wil hebben.

Daar waar ik alle schone schijn wel in de prullenbak moet gooien en ik bij Hem kom zoals ik ben.

Zoals ik echt ben. Zwak, kwetsbaar en moe.

En Hij wil ook dat ik me zo laat zien aan de mensen om me heen.

Niet aan iedereen helemaal, maar aan mensen die van me houden en die ik kan vertrouwen.

Niet om heel zielig te gaan zitten zijn, maar om bemoediging te ontvangen en liefde.

God gebruikt mensen om ons heen, als kanalen van Zijn liefde.

Als we ons daarvoor afsluiten missen we zoveel.

Dus troost elkaar en wees elkaar tot voorbeeld.

– 1 Tessalonicensen 5:11 –

Geprezen zij de God en Vader van onze Heer Jezus Christus, de Vader die zich over ons ontfermt, de God die ons altijd troost en ons in al onze ellende moed geeft, zodat wij door de troost die wijzelf van God ontvangen, anderen in al hun ellende moed kunnen geven.

– 2 Korinthiers 1:3-4 –

Zie je hoe God ons oproept om elkaar te troosten. We vallen, struikelen en stuntelen allemaal op zijn tijd. En hoe kunnen we elkaar troosten als we niet laten zien dat we troost nodig hebben?

God geeft ons aan elkaar.

Onderschat dat niet.

Gisteren ontmoette ik twee prachtige zussen in het geloof. Ik sprak eerlijk met hen over mijn zorgen, mijn angsten en pijn.

En vanmorgen: voelde ik me zoveel beter.
Alleen al door de erkenning en de herkenning.

Dat geeft God, daar ben ik van overtuigd.

Als je niemand hebt om je hart mee te delen; dan bid ik voor jou, dat God iemand op je pad brengt die jou kan troosten met de troost waarmee hij of zij zelf getroost is.

Of misschien hebben mensen je vertrouwen beschaamd en kun je niet meer kwetsbaar zijn bij hen.

Ook dan bid ik dat er mensen komen die je helpen en die je kunt vertrouwen.

We hebben het zo nodig!

KWETSBAAR

Ik kniel neer

bij Uw kruis, o Heer.

Ik ben nogal grillig

maak mij gewillig.

Beitel, hak

maak mij zwak

verwijder alle laagjes lak

Zie mijn grote kwetsbaarheid

en maak mij bereid

te zijn

zoals U mij heeft bedoeld,

ook als dat pijnlijk voelt

Dat U schittert, schijnt,

steeds meer,

bij elk laagje dat verdwijnt...

Ik kniel bij Uw kruis o Heer.

– Jantje Oosterhof –