Het ‘ren je rot voor God syndroom.’
Ik hoorde deze term nog niet zo lang geleden.
Eerst moest ik er een beetje om lachen.
Maar toen ik er langer over nadacht
werd ik serieus.
Want wat ren ik graag voor God.
Om mijn verlossing maar te verdienen.
Ik weet allang dat dat niet kan.
En toch, blijf ik zo vaak rennen.
In de hoop dat God mij ziet.
In de hoop dat Hij opmerkt
hoe hard ik voor Hem werk.
Is het je wel eens opgevallen?
Toen de Heere Jezus Zijn discipelen riep,
riep Hij hen in de eerste plaats om bij Hem te zijn.
Pas later gingen ze aan de slag om het evangelie
te verkondigen.
Hoe zit dat met jou?
Ben jij een soort werknemer van God?
Of ben je in de eerste plaats Zijn beminde?
Zie jij jezelf als een stuk gereedschap in
Gods gereedschapskist?
Of kruip je eerst als een kind
bij Hem op schoot?
Als we nadenken over Gods plan met ons leven;
wat is dan ons doel?
Gaat het dan om onze vreugde?
Om onze vrede?
Om ons succes?
In Filipenzen staat:
Want het is God die zowel het willen als het
handelen bij u teweegbrengt,
omdat het Hem behaagt.
Als wij aan Gods plan mee willen werken,
dan zal Hij dat willen in ons uitwerken.
Heel praktisch betekent dat dat ik mijn wil
aan Zijn wil verbindt.
Dan willen God en ik hetzelfde.
Als ons verlangen er is, werkt God het in ons uit.
Dat belooft Hij.
Als ik dat ga begrijpen, dan kan ik samen met God
de werken doen, die Hij heeft voorbereid voor mij.
Op die manier hoef ik niet meer hard rond te rennen.
Vaak ook nog in de schoenen die voor iemand anders
bestemd zijn.
Uiteindelijk is er voor ons mensen maar één doel:
het kennen en het liefhebben van God.
Niet heiligheid, succes, duimpjes omhoog of volgers.
Ons eerste verlangen moet naar Christus uit gaan.
Blijf in Mij, zegt Hij. Dan blijf Ik in jullie.
Loop jezelf niet voorbij.
Maar wandel mij Mij samen.
Ik ben jouw doel.
En samen komen we er wel.
3 opmerkingen:
Dank je wel. Ik heb hier een paar dagen flink mee geworsteld deze week. Het is goed dat er over geschreven wordt. Dat deed je. Dat het zo heet is nieuw voor mij maar wel heel kenmerkend: ren je rot voor God.
Dat hoeft niet.
Dank je wel, Mariska. Ja, hoe lastig is het hè? Om stil te zitten in de schoot van onze Vader. Ook ik wil zo graag rennen voor God. Tot irritatie soms van de mensen om mij heen... Maar 's nachts lukt het me wel.;D. Dan moet ik wel in bed liggen, want ik 'behoor' te slapen. Tegenwoordig val ik niet zo gemakkelijk meer in slaap. En meestal denk ik op die momenten bewust aan de HEERE. Leg alle worstelingen van de dag bij Hem neer om met gevouwen handen in te slapen. Mijn heerlijke stille, niet rennende moment... Daar zou ik overdag wel iets meer aandacht voor mogen hebben...;)
Bedankt voor je reactie Yvonne. Ja zo herkenbaar... ik moet vaak denken aan de uitspraak van Henk Binnendijk: God vraagt niets van je. Hij biedt je iets aan.
Een reactie posten