‘Maar wij zijn slechts een aarden pot…’
2 Korinthe 4:7
Het staat er echt.
Zwart op wit.
Wij zijn slechts een aarden pot.
‘We zijn omringd en gehavend door problemen’
schrijft de Message.
Opgesmukte kleipotten.
Als je alleen naar ons zou kijken,
mis je het licht.
We zijn gebroken,
gehavend,
verwond.
Niet in staat ook maar iets van licht te verspreiden.
Maar dat willen we wel graag.
Dus doen we soms alsof.
We poetsen onszelf op.
Tot een opgesmukte kleipot.
Want we willen niet kwetsbaar zijn.
En dus zoeken we manieren om te doen
alsof het toch nog wat lijkt.
Toch?
Christen zijn is eigenlijk heel paradoxaal
bedacht ik me net.
Want ja, we zijn slechts aarden potten.
Ja, we zijn zwak en kwetsbaar.
Maar er is ook een schat.
En die schat, dat is het waar God om draait.
Hij gaat niet uit van een volmaakte pot.
Hij wil onze kwetsbare zwakke pot
verbinden met een schat.
Zijn bedoeling is dat onze aarden pot
Zijn schat gaat laten zien.
We hopen als mensen dat die aarden pot verdwijnt.
Dat er geen spoor meer van te ontdekken zal zijn op een dag.
Maar dat lukt niet.
Het zal hier op aarde altijd een mix blijven van
jouw aarden pot en Gods volmaakte Schat.
Geloof en twijfel gaan bij mensen hand in hand.
De aarden pot is vaak nog bang voor mislukking.
Maar Jezus, onze Schat, ziet al de overwinning.
Wanneer je je zwakheid erkent
en jezelf overgeeft aan Gods genade
geeft God ruimte om Zijn werk in jou te volbrengen.
De zwakheid en gebrokenheid van mensen
zal nooit de kracht van God beperken.
Sleutel niet teveel aan die aarden pot van jou.
Laat hem er maar zijn.
Laat gebrokenheid er maar zijn.
God wil niet zonder die aarden pot aan het werk.
En laat genade groeien.
Laat de Schat groeien in jouw leven.
Geef Hem de ruimte.
God overwint.
Door genade.
2 opmerkingen:
Dank je wel, Mariska. Ik word er stil van. Blij dat je deze blog hebt gedeeld want nu kijk ik weer naar de Schat, naar hem!
Fijn Aritha! Bedankt voor je reactie!
Een reactie posten