De onschuld van Eden

Ik maakte een tijdje geleden een beslissing.

En die beslissing was deze:

Ik hoef niet meer zo nodig alles te weten!

Er kwam een corona crisis.

En ik probeerde precies te weten te komen hoe het zat.

Het naadje van de kous.

En met het nieuws van de afgelopen jaren

werd de verleiding om alsmaar op de hoogte

te willen zijn steeds groter.

Ik wilde mijn onrustige hart te stillen.

Maar mijn hart stilde niet.

Niet door steeds maar meer te lezen.

Meer te weten.

Ik weet na al het lezen en weten

nog steeds niet waar ik goed aan doe.

Welke keuze de beste is.

Wat mijn mening in al die moeilijke dingen is.

Door alle informatie

kan ik juist geen keuze meer maken.

Mijn brein kan onmogelijk alle

informatie verwerken.

Kun je informatieverslaafd zijn?

Ik denk het.

Het sap van de informatievrucht druipt van mijn kin,

terwijl ik met lege ogen naar mijn scherm kijk.

Met alles wat ik te weten kwam

verloor ik niet alleen mijn onschuld,

maar ook mijn wijsheid,

mijn vreugde,

mijn hof van Eden.

Gelukkig ben je als je wordt onderwezen door de Waarheid.

De Waarheid zoals ze is.

Niet vertroebeld door mooie plaatjes of praatjes.

Onze mening en onze waarneming zetten ons zo vaak

op een verkeerd spoor.

We begrijpen zo weinig echt.

Wie het eeuwige Woord tot zich laat spreken,

wordt verlost van meningen.

Dat ene Woord, is een Bron van Leven.

Als je gaat begrijpen en weten Wie de Bron

van alle dingen is,

dan verstilt je hart.

Dan leer je eenvoud.

Ik ben al het lezen en luisteren zo zat.

Alles waar ik naar verlang is God, en God alleen.

Hij geeft echt inzicht.

Met Hem kunnen we kiezen voor het goede als kwade dagen komen.

Met Hem kunnen we kiezen voor liefde, als haat komt.

Voor het leven, als de dood komt.

Het is Zijn Woord dat uiteindelijk alles zal overstijgen.

En daarom kniel ik neer…

En ik bid,

Vader, breng me terug

naar de onschuld van Eden.

opdat ik echte wijsheid ontvang.