Er
ligt een ongekende vrijheid voor ons klaar. Aangereikt
door een God die weet hoe wij mensen zijn. We
hebben vrijheid nodig.
Vrijheid om te mogen komen zoals we zijn.
Alleen
als we die vrijheid ervaren durven we uit onze schuilkelders tevoorschijn
te komen.
Alleen
als we die ruimte ervaren durven we uit het donker in het licht te komen.
Als vrijheid ons wordt afgenomen, omdat ons dingen worden opgelegd, door mensen, niet door God; kruipen we in onze schulp. We voelen ons afgewezen, vernederd en veroordeeld. We schamen ons letterlijk kapot. De verbinding valt weg. Wat overblijft is een immense leegte, waarin we eenzaam ronddolen omdat er uiteindelijk niemand meer is die ons echt kent.
Wat maakt toch dat dit iedere keer weer gebeurd? Vooral christenen zijn er zo goed in. Ik ook. Zwart-wit denken is me niet vreemd. En veroordeling van anderen ook niet. Ik dacht het allemaal zo goed te weten. Ik kende God...dacht ik. Ik wist precies wat Hij van ons mensen wilde...dacht ik. Tot er een moment kwam dat ik het allemaal helemaal niet meer zo goed wist.
Wat ik dacht te weten, glipte als zand tussen mijn vingers weg. En ik moest God opnieuw leren kennen. En toen ik daarmee begon kwam ik erachter dat ik nog maar zo weinig wist over God. Hij is zoveel groter dan ik dacht. Bij Hem is zoveel meer vrijheid dan ik dacht. Hij schept veel meer ruimte dan ik dacht. Jarenlang zat God opgesloten in mijn kooi van denkkaders en geplaveide wegen. Nu mijn denkkaders heb los heb gelaten, wordt Hij alsmaar groter, en ik alsmaar kleiner. En laat dat nou juist de bedoeling zijn.
Als vrijheid ons wordt afgenomen, omdat ons dingen worden opgelegd, door mensen, niet door God; kruipen we in onze schulp. We voelen ons afgewezen, vernederd en veroordeeld. We schamen ons letterlijk kapot. De verbinding valt weg. Wat overblijft is een immense leegte, waarin we eenzaam ronddolen omdat er uiteindelijk niemand meer is die ons echt kent.
Wat maakt toch dat dit iedere keer weer gebeurd? Vooral christenen zijn er zo goed in. Ik ook. Zwart-wit denken is me niet vreemd. En veroordeling van anderen ook niet. Ik dacht het allemaal zo goed te weten. Ik kende God...dacht ik. Ik wist precies wat Hij van ons mensen wilde...dacht ik. Tot er een moment kwam dat ik het allemaal helemaal niet meer zo goed wist.
Wat ik dacht te weten, glipte als zand tussen mijn vingers weg. En ik moest God opnieuw leren kennen. En toen ik daarmee begon kwam ik erachter dat ik nog maar zo weinig wist over God. Hij is zoveel groter dan ik dacht. Bij Hem is zoveel meer vrijheid dan ik dacht. Hij schept veel meer ruimte dan ik dacht. Jarenlang zat God opgesloten in mijn kooi van denkkaders en geplaveide wegen. Nu mijn denkkaders heb los heb gelaten, wordt Hij alsmaar groter, en ik alsmaar kleiner. En laat dat nou juist de bedoeling zijn.
Je
kent de wegen van de wind niet,
je kent het kind dat in de moederschoot groeit niet,
zo ken je ook de daden van God niet, Die alles maakt.
Prediker 5:11
je kent het kind dat in de moederschoot groeit niet,
zo ken je ook de daden van God niet, Die alles maakt.
Prediker 5:11
Dit besef bewaard je voor veroordeling, en leidt je binnen in de
vrijheid. Het laat je zien wat echte Liefde is. Vergeet nooit hoe hoog de prijs was voor de vrijheid die God ons gaf!
Een vrijheid die reinigt... EN heiligt. Daar hoeven we niks meer voor te doen.
Helemaal niks!
Dat is niet goedkoop.
Het
kostte Hem alles.Dat is niet goedkoop.
Toen
ik niets meer had te dromen
Aan het einde van de reis
Mocht ik bij m'n Vader komen
In Z'n hemels paradijs.
Hij vergaf mij al m'n zonden
Heeft me van mijzelf bevrijd
Toen heb ik de weg gevonden
't Is Jezus die mij leidt
't Is Jezus die mij leidt
Aan het einde van de reis
Mocht ik bij m'n Vader komen
In Z'n hemels paradijs.
Hij vergaf mij al m'n zonden
Heeft me van mijzelf bevrijd
Toen heb ik de weg gevonden
't Is Jezus die mij leidt
't Is Jezus die mij leidt
–
Elly en Rikkert –
Geen opmerkingen:
Een reactie posten