Vandaag was een fijne dag.
Ik zat goed in mijn vel. Ik had weinig pijn.
Ik heb eigenlijk niet gemopperd.
Ik kon veel werk verzetten.
De kinderen waren lief.
Gisteren was dat een stuk minder.
Ik had niet zo goed geslapen.
Ik kreeg weinig van wat ik wilde doen voor elkaar
en de kinderen zaten elkaar regelmatig in de haren.
Ik mopperde er lustig op los.
Vandaag gaf ik mezelf een schouderklopje en was ik blij met mezelf.
Gisteren had ik vooral flink de balen van mezelf.
En zo slinger ik van het ene uiterste in het andere.
De ene dag ben ik heel blij met mezelf.
De andere dag ben ik veel te streng voor mezelf.
Ik slinger van links naar rechts.
Maar wat is nou eigenlijk de waarheid?
Precies daar waar ‘Ik kan alles’ overgaat in
‘Ik kan niets’ vinden we die prachtige tekst uit Filipenzen:
‘Ik vermag alle dingen in Hem, Die mij kracht geeft. (Fil 4:13)
We zijn niet almachtig, maar ook niet onmachtig.
Want Hij geeft kracht.
We zijn niet Gods sterspeler, maar ook niet Gods vergissing.
We zijn Gods kinderen.
We zijn misschien niet zelfverzekerd, maar hoeven ook niet onzeker te zijn
omdat we altijd zeker kunnen zijn van God.
We zijn kinderen van God.
Dat is onze positie.
Op goede dagen, maar ook op mijn slechte dagen.
Een slechte dag veranderd niets aan hoe Hij naar jou kijkt.
En eerlijk naar jezelf kijken leer je precies in het midden.
Daar waar God het centrum is van jouw bestaan.
Want uit Hem en door Hem en tot Hem zijn alle dingen.
Hem zij de heerlijkheid, tot in eeuwigheid. Amen.
Romeinen 11:36
Geen opmerkingen:
Een reactie posten