‘Rust is niet een pauze op je werkdag.
Rust is niet weekend of me-time.
Maar de blijmoedige instemming van de mens
met zijn eigen wezen, met de wereld, met God.
Instemmen met jezelf en je omgeving.
Niet meer nodig hebben dan het nu.’
– Filosoof J. Pieper –
Dit citaat las ik een paar dagen geleden en het bleef hangen.
Het raakte een diep verlangen in mijn hart
Om inderdaad in te kunnen stemmen met mijn mens-zijn,
mijn omgeving en met God.
Niet rennen, vliegen, hollen en maar doorgaan,
daarna op adem te komen om weer van voor af aan te kunnen beginnen.
Maar een constante instemming, met wie ik ben,
met wat ik kan bijdragen,
met welke draaglast ik heb,
met mijn omgeving.
Niet altijd meer willen, maar instemmen met wat er nu is.
Toen God de rustdag instelde, was dat niet bedoeld
als beloning voor een productieve week.
De eerste rustdag, de zevende dag,
was de eerste dag van het menselijk bestaan.
Heb je daar ooit bij stil gestaan?
Met andere woorden, de mens had nog niets ondernomen.
Dus Gods rust is nooit gestoeld op een prestatie van ons mensen.
Het vindt zijn fundament in Gods werk.
Hij heeft het allemaal voor ons volbracht.
En Hij nodigt ons uit in Zijn rust.
Rust bij God is nooit het einddoel. Het is het begin.
In die rust raken we doordrongen van Gods eeuwige liefde.
In die rust mogen we genieten van wat God maakte; Zijn schepping.
Wij mensen zijn niet geschapen om maar door te gaan
en steeds maar bezig te zijn.
We zijn in eerste instantie geschapen om te ‘zijn’.
Daarom gaf God ons een dag in de week;
vrij van eindeloze to-do listen, eisen en werk.
Een dag om te oefenen in ons mens-zijn in Gods prachtige schepping.
Wat ik steeds meer leer, is dat mijn beginpunt moet liggen bij
genade en rust.
Weten wie ik ben in de ogen van mijn Schepper: geliefd!
Zonder dat ik daar zelf ook maar iets aan heb bijgedragen.
Zo besef ik dat het niet van mij afhangt.
Met de rustdag wil God ons hieraan herinneren.
Na weer een week van geldingsdrag en rennen en vliegen,
mogen we ons overgeven aan Zijn rust.
En weer opnieuw beseffen:
ik ben geliefd en ik hoef daar niets voor te doen dan
het alleen met open armen ontvangen. Het hangt niet van mij af.
Wij protesteren bij het idee dat we bij God minder moeten doen,
in plaats van meer.
Maar ga even terug naar je kindertijd. Hoe je onbevangen kon zijn,
vrij van alledaagse zorgen.
Je was er simpelweg gewoon. Dit is wat God voor ons wil.
Hij draagt zorg en wij zijn vrij.
Dit is heel moeilijk allemaal. Ik weet het.
We moeten leren onze vragen opzij te zetten.
We moeten hiervoor onze zorgen en ons gepieker tot bedaren brengen.
We moeten hiervoor durven los te laten.
Al onze beslommeringen.
Maar misschien boven alles onszelf.
Onszelf overgeven aan de Eeuwige.
In Zijn aanwezigheid leren we van onze vuisten, open handen te maken.
Daar kunnen we op adem komen en Zijn frisse wind laten waaien
door onze vermoeide ziel.
Daar leren we open te staan voor het geschenk van rust,
het geschenk van genade,
het geschenk van Zijn liefde.
6 opmerkingen:
Mooi! Dankjewel! Mooie aanvulling op mijn website/ blogs. Misschien had je die gelezen. Ik ben hier ook heel erg mee bezig. Zijn rust binnengaan. Weer de rust vinden
In mijn leven. En die vind ik inderdaad in Hem. Het lijkt soms zo simpel, maar voor mezelf kan ik het heel ingewikkeld maken. Hebr. 4 vertelt ook veel over Zijn rust binnengaan. God schiep de mens trouwens op de Vijfde dag lees ik in gen. 1:27. Ik heb het even nagezocht voor mezelf. Wel heel interessant. Gods zegen!
Oh echt? De vijfde dag? Ik ga gelijk kijken. Dank voor je reactie!
Prachtge blog. Verhelderend, bemoedigend.
Ik denk dat God de mensen op de zesde dag schiep. Zo staat het er: And G-d saw every thing that He had made, and, behold, it was tov me'od (very good). And the erev and the boker were Yom Shishi (Day Six, the Sixth Day) God schiep eerst de nacht en daarna de dag. Daarom begint een Joodse kalenderdatum met de nacht ervoor. Terwijl een dag in de seculiere kalender om middernacht begint en eindigt, gaat een Joodse dag van het vallen van de avond naar het vallen van de avond.
Ik kom ook uit op de zesde dag Aritha.
Jullie hebben gelijk. Inderdaad. De zesde dag. Ik las niet goed. Komt door de warmte denk ik haha. Maar nogmaals een heel fijn blog. Mooi om bij stil te staan allemaal.
Wat een inspirerende blog Mariska. In de Bijbel staan zowel teksten over het belang van werk als van rust. Ik denk dat we met het laatste meer moeite hebben doordat het om overgave vraagt. Wat jij hier helder omschrijft. Graag gelezen. Dankjewel.
Een reactie posten