woensdag 26 januari 2022

RUTH – De vrouw die indruk maakte door de liefde die ze gaf

Ruth werkt hard door in de steeds heter wordende zon.

Ze leest aren.

Ze wil haar schoonmoeder, Naomi, verrassen met een flinke voorraad graan.

Als er een schaduw over haar heen valt en ze een vriendelijke stem hoort, kijkt ze op.

Ze ziet het gezicht van Boaz, de eigenaar van het land waarop ze werkt.

‘Ga niet naar een ander veld en ga ook niet hier vandaan, sluit je maar aan bij mijn werksters.

Ik heb de knechten gezegd dat ze je niet lastig mogen vallen en als je dorst hebt, 

mag je drinken van het water dat zij scheppen.’

Ruth is overrompeld. ‘Waarom bent u zo vriendelijk? 

Weet u niet dat ik helemaal niet uit uw land kom?’

Boaz weet dat wel. Hij heeft gehoord wat Ruth heeft gedaan voor Naomi.

‘De Heer zal je daarom zegenen Ruth. Je bent onder Zijn vleugels komen schuilen.’

Boaz zorgt voor haar en hij voorziet haar van genoeg te eten.

Hij begrijpt waarom ik naar dit land ben gekomen; denkt Ruth verrast.

Hij heeft gelijk, ik wil schuilen bij de God van Israël.

 

Ruth betekend ‘liefelijk om te zien, verkwikking.’

Ik denk niet dat Ruth zich ervan bewust was hoe goed deze naam bij haar past.

Vanaf het moment dat ze op het land van Boaz kwam is ze opgevallen.

Om haar bescheidenheid. Om haar ijver.

Ze is een verkwikking voor de mensen met wie ze in aanraking komt.

De mensen in Bethlehem praten over haar, een vreemdeling, die rust en waardigheid uitstraalt.

 

Als Ruth die avond aan Naomi verteld dat ze bij Boaz op het land is geweest en dat hij zo goed 

voor haar is geweest, krijgen we een kijkje in de leiding van God in het leven van Ruth.

Boaz is familie van Naomi. Hij vormt een band met het verleden.

Zou hij ook een brug gaan vormen naar de toekomst?

 

Ruth blijft op het land van Boaz werken totdat de gersteoogst en de tarweoogst voorbij zijn.

Het is de gewoonte dat dit met een overvloedige maaltijd wordt gevierd.

Boaz blijft die nacht op de dorsvloer, om te waken over zijn graan.

En dit is precies waarop Naomi heeft gewacht.

De joodse wet geeft een kinderloze weduwe het recht op een zwagerhuwelijk.

Dit was in de tijd van Mozes bepaald om het geslacht van de overledene in stand te houden,

maar ook om het familiebezit in hetzelfde geslacht te houden. Daarvoor is een losser nodig.

 

Naomi had daarnaast ook het geluk van Ruth voor ogen en ze zag duidelijk Gods leiding.

Hun aankomst in Bethlehem, precies aan het begin van de oogst. 

Het feit dat Ruth onbedoeld op het land van Boaz terecht kwam en de genegenheid die 

zij beiden voor elkaar voelen. Het lijken Gods aanwijzingen voor de toekomst.

 

‘Uw volk is mijn volk en Uw God is mijn God,’ had Ruth tegen Naomi gezegd toen ze uit 

Moab kwamen. En dus voegt Ruth zich naar de wetten van die God.

De God tot wie ze haar toevlucht had genomen zou over haar waken. Ze gaat in vertrouwen op Hem.

 

Die avond legt Ruth zich neer aan de voeten van Boaz. 

Opnieuw is ze getooid als een bruid voor haar man en ze wacht af.

Als Boaz rond middernacht wakker wordt, doet ze haar verhaal. 

In alle eenvoud, zonder omhaal van woorden. 

‘Op grond van Gods wet vraag ik of ik uw vrouw mag worden, want u bent mijn naaste familielid.’ 

zegt ze.

 

Boaz zegt ja. Hij zal de zaak voor Ruth regelen. Weer laat hij zijn zorg voor haar zien. 

Als hij haar vroeg in de morgen naar huis stuurt geeft hij haar zes maten gerst mee. 

Als onderpand van zijn ja-woord. Een voorproefje van haar bruidsgeschenk.

 

Boaz’ naam betekend kracht. En dat kenmerkt hem. Nog diezelfde dag regelt hij de zaak. 

Doortastend en correct. Zo wordt hij de wettige echtgenoot van Ruth.

Een vrouw die bewonderenswaardig is. Ze is moedig, want ze durfde haar vertrouwde heden 

in te ruilen voor een onbekende toekomst. Ze is dapper, ijverig, nederig en zuiver. 

Een vrouw die liefde geeft.

 

Anderhalve kilometer buiten Bethlehem ligt het veld van Boaz. 

Daarnaast ligt het veld van de herders, waar de engelen zongen.

‘Eer zij God in de hoge hemel en vrede op aarde aan de mensen die God lief heeft.’

God kiest de zoon van Ruth en Boaz uit om de voorvader te zijn van Jezus, de Messias.

Het verhaal van Ruth verbind joden en heidenen. Het werkt door in de geschiedenis. 

Zelfs vandaag nog.

 


 

donderdag 13 januari 2022

NAOMI – De weduwe die dacht aan het welzijn van de ander

Ontroerd kijkt ze naar het pasgeboren jongetje in haar armen.

Woorden schieten aan alle kanten tekort om haart dankbaarheid uit 

te kunnen drukken.

Obed, het kleine ventje. Zijn naam betekent: dienstknecht.

Naomi is de weduwe van Elimelech. Zijn naam betekent: mijn God is Koning.

Zonder woorden bidt ze:

dat die God, de Koning van Israël, koning in het leven van Obed mag zijn.

Met deze woorden komt een stroom van herinneringen op gang.


Ze ziet zichzelf weer weg gaan. Nu al zo lang geleden.

Samen met haar man en twee zoons. Vanuit Bethlehem in Juda naar Moab.

De hongersnood zorgde ervoor dat ze moesten vluchten.

Hoe moesten ze anders hun zonen voorzien van genoeg te eten?

Het moest, dachten ze; voor het welzijn van haar zoons.

In Moab zou het allemaal wel goed komen.

Maar hoe anders was het gelopen.

Ze hadden er nog maar heel kort gewoond toen Elimelech stierf.

De jongens trouwden in Moab met vreemde vrouwen: Orpa en Ruth.

Na een aantal jaren stierven ook haar twee jongens,

nog maar nauwelijks in de bloei van hun leven.


Wat was ze eenzaam geworden. Verstoken van haar thuisland.

Berooid van haar gezin. Verlaten van God. Vooral dat.

Hadden ze Hem te weinig betrokken bij hun vlucht naar dat heidense land?

Die gedachte knaagde aan haar.


Toen ze hoorde dat er weer eten was in Bethlehem, werd ze er van overtuigd

dat ze terug moest gaan. Daar hoorde ze immers.

Ruth was met haar mee gegaan.

‘Waar u heen gaat, zal ik heen gaan’ had ze gezegd.

‘Uw volk is mijn volk en uw God is mijn God.’


Die laatste woorden haakten zich diep in het hart van Naomi.

Ruth koos niet alleen voor haar schoonmoeder, 

maar ook voor de God van haar schoonmoeder.

Naomi had haar steeds verteld over God. 

En die woorden hadden vrucht gedragen.

Wat een genade!


De aankomst in Bethlehem werd een teleurstelling.

‘Is dát Naomi?’ werd er gezegd door de vrouwen daar.

In hun blikken had ze zichzelf gezien. 

Uitgeblust, met diepe groeven van verdriet in haar gezicht.

Een vrouw die geen vrolijkheid meer kende.

‘Noem me maar geen Naomi meer, noem me Mara’ had ze gezegd.

Bitter.

Zo voelde ze zich immers.

Helemaal niet liefelijk, de betekenis van de naam Naomi.


De schuld van die bitterheid had ze bij God gezocht. 

Hij had haar toch al die bitterheid aan gedaan?

‘Vol ben ik heen gegaan, leeg heeft de Here mij doen terug keren.’

Dat ze zelf Gods weg had verlaten, door naar het heidense Moab te gaan, 

daarover durfde ze niet na te denken.

En dat ze niet leeg was terug gekomen, omdat Ruth haar lot wilde delen, 

ging ook aan haar voorbij.

Pas later ontdekte ze hoe God haar gezegend had. In hoe Ruth voor haar zorgde.

In hoe God hun leven leidde door hen in contact te brengen met Boaz.

Toen Naomi dat ging zien, ging ze ook geloven dat God Ruth 

opnieuw een man wilde geven.

Deze Boaz had Ruth lief gekregen en was met haar getrouwd.

Het resultaat van dat huwelijk was de kleine jongen op haar schoot.

En ook al heeft dit kind geen druppel bloed van haar in zijn aderen,

toch omarmt ze hem als haar eigen kleinzoon.

Wat is ze dankbaar!

De toekomst ziet er mooi uit voor Naomi.

Ze is niet eenzaam meer.


Ruth voor wie ze steeds liefdevol het beste heeft gezocht, 

laat Naomi voor haar kindje zorgen.

Naomi wordt weer opnieuw de lieflijke.

De Mara-periode ligt achter haar.


‘Geprezen zij de Heere’ hadden de buurvrouwen gezegd toen Obed was geboren.

Die woorden zijn haar uit het hart gegrepen.

Ondanks tegenslagen, ondanks verdriet, ondanks haar falen. 

God is goed voor haar geweest.

Hoe goed? Dat weet ze zelf nog niet eens.

Dat het kereltje op haar schoot een bijzondere schakel in de geschiedenis 

van haar volk zal worden, dat kan ze nog niet weten.

Dat hij de opa van Israëls meest geliefde koning, David, zal zijn, weet ze niet.

En dat met David de geboorte van de Messias weer wat dichterbij komt, ook niet.

Dat haar leven dus betrokken is in het plan van God om een Verlosser naar de 

wereld te sturen, ze kan het in de verste verte niet vermoeden.

Naomi, die dacht aan het welzijn van de ander.




Stoppen met hozen