Ruth werkt hard door in de steeds heter wordende zon.
Ze leest aren.
Ze wil haar schoonmoeder, Naomi, verrassen met een flinke voorraad graan.
Als er een schaduw over haar heen valt en ze een vriendelijke stem hoort, kijkt ze op.
Ze ziet het gezicht van Boaz, de eigenaar van het land waarop ze werkt.
‘Ga niet naar een ander veld en ga ook niet hier vandaan, sluit je maar aan bij mijn werksters.
Ik heb de knechten gezegd dat ze je niet lastig mogen vallen en als je dorst hebt,
mag je drinken van het water dat zij scheppen.’
Ruth is overrompeld. ‘Waarom bent u zo vriendelijk?
Weet u niet dat ik helemaal niet uit uw land kom?’
Boaz weet dat wel. Hij heeft gehoord wat Ruth heeft gedaan voor Naomi.
‘De Heer zal je daarom zegenen Ruth. Je bent onder Zijn vleugels komen schuilen.’
Boaz zorgt voor haar en hij voorziet haar van genoeg te eten.
Hij begrijpt waarom ik naar dit land ben gekomen; denkt Ruth verrast.
Hij heeft gelijk, ik wil schuilen bij de God van Israël.
Ruth betekend ‘liefelijk om te zien, verkwikking.’
Ik denk niet dat Ruth zich ervan bewust was hoe goed deze naam bij haar past.
Vanaf het moment dat ze op het land van Boaz kwam is ze opgevallen.
Om haar bescheidenheid. Om haar ijver.
Ze is een verkwikking voor de mensen met wie ze in aanraking komt.
De mensen in Bethlehem praten over haar, een vreemdeling, die rust en waardigheid uitstraalt.
Als Ruth die avond aan Naomi verteld dat ze bij Boaz op het land is geweest en dat hij zo goed
voor haar is geweest, krijgen we een kijkje in de leiding van God in het leven van Ruth.
Boaz is familie van Naomi. Hij vormt een band met het verleden.
Zou hij ook een brug gaan vormen naar de toekomst?
Ruth blijft op het land van Boaz werken totdat de gersteoogst en de tarweoogst voorbij zijn.
Het is de gewoonte dat dit met een overvloedige maaltijd wordt gevierd.
Boaz blijft die nacht op de dorsvloer, om te waken over zijn graan.
En dit is precies waarop Naomi heeft gewacht.
De joodse wet geeft een kinderloze weduwe het recht op een zwagerhuwelijk.
Dit was in de tijd van Mozes bepaald om het geslacht van de overledene in stand te houden,
maar ook om het familiebezit in hetzelfde geslacht te houden. Daarvoor is een losser nodig.
Naomi had daarnaast ook het geluk van Ruth voor ogen en ze zag duidelijk Gods leiding.
Hun aankomst in Bethlehem, precies aan het begin van de oogst.
Het feit dat Ruth onbedoeld op het land van Boaz terecht kwam en de genegenheid die
zij beiden voor elkaar voelen. Het lijken Gods aanwijzingen voor de toekomst.
‘Uw volk is mijn volk en Uw God is mijn God,’ had Ruth tegen Naomi gezegd toen ze uit
Moab kwamen. En dus voegt Ruth zich naar de wetten van die God.
De God tot wie ze haar toevlucht had genomen zou over haar waken. Ze gaat in vertrouwen op Hem.
Die avond legt Ruth zich neer aan de voeten van Boaz.
Opnieuw is ze getooid als een bruid voor haar man en ze wacht af.
Als Boaz rond middernacht wakker wordt, doet ze haar verhaal.
In alle eenvoud, zonder omhaal van woorden.
‘Op grond van Gods wet vraag ik of ik uw vrouw mag worden, want u bent mijn naaste familielid.’
zegt ze.
Boaz zegt ja. Hij zal de zaak voor Ruth regelen. Weer laat hij zijn zorg voor haar zien.
Als hij haar vroeg in de morgen naar huis stuurt geeft hij haar zes maten gerst mee.
Als onderpand van zijn ja-woord. Een voorproefje van haar bruidsgeschenk.
Boaz’ naam betekend kracht. En dat kenmerkt hem. Nog diezelfde dag regelt hij de zaak.
Doortastend en correct. Zo wordt hij de wettige echtgenoot van Ruth.
Een vrouw die bewonderenswaardig is. Ze is moedig, want ze durfde haar vertrouwde heden
in te ruilen voor een onbekende toekomst. Ze is dapper, ijverig, nederig en zuiver.
Een vrouw die liefde geeft.
Anderhalve kilometer buiten Bethlehem ligt het veld van Boaz.
Daarnaast ligt het veld van de herders, waar de engelen zongen.
‘Eer zij God in de hoge hemel en vrede op aarde aan de mensen die God lief heeft.’
God kiest de zoon van Ruth en Boaz uit om de voorvader te zijn van Jezus, de Messias.
Het verhaal van Ruth verbind joden en heidenen. Het werkt door in de geschiedenis.
Zelfs vandaag nog.
1 opmerking:
Altijd raakt dit verhaal me. Bedankt. je hebt dit zo mooi geschreven. Wat een God hebben wij. dat wij ook schuilen onder de vleugels van Israel's God. In Jezus.
Een reactie posten