woensdag 8 mei 2019

Kom toch dichterbij

Daar staan ze dan. Alles is hen ontnomen. De honger heeft hen overmand.
De harde woorden van lang geleden zijn stil geworden.
De stoere blikken zijn verdwenen in de loop der jaren.
Wat achter bleef was een rouwende vader.
Alleen maar in zijn aanwezigheid zijn zorgde ervoor dat ze herinnerd werden aan die vreselijke dag dat ze hun broer verkochten.
De schuld die ze voelden werd met de dag groter. Groter dan ze konden dragen.

Toen kwam de honger. Honger maakt je zwak. Nog zwakker dan je al bent.
Toen ze hoorden van het voedsel in Egypte, verzamelden ze al hun moed bij elkaar.
Afhankelijkheid was niet iets wat ze kenden, maar nu… ze moesten wel.

Hoe groot moet de schok zijn geweest toen ze ontdekten dat ze afhankelijk waren geworden van degene die ze het meest hadden geschonden.
Juist hij, hun broer Jozef, was degene die hen van graan kon voorzien.

Stel je voor dat jij bij die broers hoorde…
Je schuld is groter dan je kunt dragen en dan hoor je die woorden: ik ben het, Jozef.

De schaamte zou me naar de keel grijpen.
Ik zou me vast om hebben willen draaien en wegvluchten.
Maar Jozefs stem klinkt dwars door hun gedachten van schuld en schaamte heen:
‘Kom toch dichter bij me!’ Genesis 45:4

Herken je ze? Deze woorden.

Nader tot God, en Hij zal tot u naderen. (Jakobus 4:8)

Omdat wij nu, broeders, de vrijmoedigheid hebben om in te gaan in het heiligdom, door het bloed van Jezus, langs een nieuwe en levende weg, die Hij voor ons heeft ingewijd door het voorhangsel, dat is door Zijn vlees, en omdat wij een grote Priester hebben over het huis van God, laten wij tot Hem naderen met een waarachtig hart, in volle zekerheid van het geloof, nu ons hart gereinigd is van een slecht geweten en ons lichaam gewassen is met rein water. (Hebreeen 10:19-21)

Voor onze redding zijn we afhankelijk geworden van Degene Die wij het meest hebben geschonden.
En dwars door onze gedachten van schuld en schaamte heen klinkt Zijn stem.
Hij zegt: Kom toch dichter bij Me. Nader tot mij. Kom maar, met je schaamte en je schuld.
Ik maak je heilig en rein. Ik ben het Die jou redt.

Wat een ontzagwekkend wonder van genade.
Wat een liefde…
Zoals Jozef ernaar verlangde dat zijn broers dichterbij kwamen, zo verlangt Hij meer dan ooit dat we dichterbij komen. Zodat Hij ons kan reinigen en heiligen.

Genade zo oneindig groot...






4 opmerkingen:

www.annderverhaal.nl zei

Regelmatig ontroert die grote Liefde mij ook. Ik moet ook denken aan de Hof van Ede waar de Vader riep 'Adam, waar ben je?'

DanielleOnderweg zei

Mooi verwoord, zo'n liefde en genade, niet te bevatten.

Aritha zei

Dankje. Wat mooi.

Petrina Haak zei

Wauw Mariska.... Wat prachtig omschreven! Kom toch dichterbij.

Hij ziet met genade, met liefde, en ik, die geen recht heb...kijk zo makkelijk vanuit oordeel. Je blog raakt mij heel erg.

Stoppen met hozen