maandag 10 september 2018

Twee liedjes door elkaar


Het is maandagmorgen. Ik draai een was en stop hem in de droger.
Ik ruim wat op in de slaapkamers van de jongens en haal meteen een doek over hun bureau.
Ik poets de wc, drink koffie en wandel een stukje het park in.
Ik snij de bloemkool en schil de aardappelen voor vanavond.
En terwijl ik zo druk bezig ben, klinkt er steeds een liedje in mijn hoofd wat op de één van de cd’s van de kinderen staat.
Ik neurie het zachtjes voor me uit:
‘Oordeel niet, oordeel niet. Heb gerust een mening over dingen die je ziet, maar oordeel niet.’
En dan opeens, als ik de pannen voor het eten uit de kast haal en de deksels op de grond kletteren,
klettert er een ander liedje doorheen: ‘Heb lief, heb lief, heb lief, heb lief waar een ander haat...’

Het komt door een gesprek wat ik gisteren met iemand had, en door verhalen die ik al zo vaak heb gehoord. Mensen die te maken kregen met de gebrokenheid van het leven. Mensen bij wie alles niet zo liep als ze hadden gewild: geen huisje boompje beestje, maar een scheiding.
Geen gevoelens voor de andere sekse, maar gevoelens voor iemand van je eigen geslacht.
Geen kind wat keurig het pad liep wat jij had gewild, maar een kind wat anders koos.
En je kijkt met lege handen en een machteloze blik in je ogen toe.
Ik kan nog wel even doorgaan. Want de wereld is vol gebrokenheid en harten zijn vol pijn.
En van al deze mensen hoor ik hetzelfde:
‘Het is het oordeel wat anderen over mij vellen, wat me zo eenzaam maakt. Zo verschrikkelijk alleen. Zo vol pijn.’

Soms vraag ik me af waar Jezus zou zijn als Hij nog hier op aarde was.
Als ik lees over zijn wandel hier op aarde, kan ik maar één ding concluderen:
Jezus was daar, waar de mensen Hem het hardst nodig hadden.
Hij was bij Zachëus, die een dief was, maar zo hunkerde naar liefde.
Hij zocht Levi op, in het tolhuis en vroeg of deze Hem wilde volgen omdat Hij wist hoe Levi hunkerde naar liefde.
Hij verzamelde een groepje mensen om zich heen die niet uitblonken in de maatschappij, maar die hunkerden naar liefde.
Hij liet zich zalven door een zondares, die hunkerde naar liefde.
Hij zat met Judas aan de avondmaalstafel en ik kan me vergissen, maar ik geloof dat ook Judas hunkerde naar liefde. Hij beantwoordde de liefde van Jezus helaas niet.

Jezus was daar te vinden waar de mensen Zijn liefde het meest nodig hadden.
Niet om een oordeel te vellen, maar om hen oneindige liefde te laten zien.
Met dit doel, dat mensen die liefde zouden beantwoorden.

Gisteren sprak ik met iemand die zei: ‘Wist je dat Mozes een moord had begaan?’
Wat zouden wij doen met iemand die een ander vermoord heeft?
We schrijven hem af. We veroordelen hem en in de kerk is hij zeker niet meer welkom.
Maar wat doet God? Hij gebruikt de zonde van Mozes om hem in het land Midian te brengen waar hij schaapherder wordt en voorbereid wordt om het volk van God uit Egypte te leiden.
Dit is de God die ik dien. Zijn wegen zijn ondoorgrondelijk en wie ben ik om te denken dat ik het beter weet? Wie ben ik om mensen te veroordelen die God boven alles liefheeft?
Begrijp me goed, ik pleit er niet voor om nu massaal een moord te begaan, maar ik wil je laten zien hoe groot en hoe genadig God is.

Heb God lief, met heel je ziel, met al je kracht en heel je verstand.
En…je naaste als je zelf.
Oordeel brengt mensen ver bij God vandaan. Liefde trekt hen.
Liefhebben is onze opdracht. En vertrouwen dat God mensen trekt en vormt tot de dag dat ze Zijn liefde gaan beantwoorden. Wij hoeven hen niet te vormen naar het beeld wat in ons denkkader past.
Die taak is helemaal niet aan ons. Die taak is aan Hem. Hij vormt mensen naar Zíjn beeld.
Hij kwam niet om de wereld te veroordelen, maar om haar te redden.
Ik geloof met heel mijn hart dat de taak van de kerk is om lief te hebben.
Zodat mensen door die liefde worden aangetrokken.

De rest lieve mensen, is aan God.


5 opmerkingen:

www.annderverhaal.nl zei

Ik word heel blij van deze blog omdat je precies dat schrijft wat in mijn hart leeft.

Aritha zei

Het zet mij aan het denken, Mariska. Dank je wel.

@Lineke zei

Wat een mooie blog
Ik hoop en bid dat mensen uit gebroken situaties mogen ontdekken dat God onvoorwaaredelijk van ze houdt. Zodat zij anderen onvoorwaardelijke liefde kunnen geven. Want dat heeft deze wereld zo nodig.

DanielleOnderweg zei

Wow wat prachtig verwoord, dank je wel, je hebt me enorm bemoedigd.
Hij vormde die ander tot de dag dat ze Zijn liefde gaan beantwoorden ❤

Emma zei

Hier word ik ontroerd van. Ja zo is onze God.

Stoppen met hozen