Ik ben een serie blogs aan het schrijven over de geschiedenis van de Wijnstok. (Johannes 15)
Naar aanleiding van een preek die ik luisterde van Ido Buwalda.
De eerste les hierover vind je in mijn vorige blog.
De tweede les is een stuk lastiger: Seizoenen.
De wijnstok heeft namelijk bloeimaanden en oogstmaanden.
Maar hij heeft ook de maanden waarin gesnoeid wordt en de wintermaanden.
Een leven dat vrucht draagt gaat door seizoenen heen.
Een bloeiend leven staat niet gelijk aan een makkelijk leven.
Misschien bevind je je op dit moment wel in een winterseizoen.
Misschien denk je bij het lezen van de titel van deze blogs meteen al:
dit ga ik niet lezen.
Dit is niet voor mij. Want in mijn leven is het hartje winter.
God Die van mij houdt? Ik kan er niets mee.
Het is ijskoud in mijn leven. Ik begrijp niet waar God is.
Ik snap niet waarom het nodig is dat ik door deze periode heen moet.
En ik wil dit ook helemaal niet.
Als God nou echt die Vader is die zoveel van mij houdt, mag het dan alsjeblieft een onsje meer zijn?
Wat is het nut van een winterseizoen? Kan iemand me dat vertellen?
Ik ken het ook uit mijn eigen leven. Zo koud….
Misschien is het om geloofs-spieren te trainen. Geestelijke fitness.
Misschien wil God dat we Hem leren vertrouwen, ook als Hij de grote Afwezige en de grote Onbegrijpelijke is. Want dat is Hij soms.
Dat je leert om te zeggen: ‘Heer, ook al snap ik U niet, ik wil mijn geloofswortels diep in U blijven slaan.’
Misschien wacht er iets nieuws op je. Zoals de winter wacht op de lente.
Misschien is God in jouw leven bezig om iets nieuws te doen.
Je ziet er nu nog niks van, maar om het lente te laten worden in je leven, moet je door de winter heen.
Of misschien is een winterperiode wel nodig om ons meer te laten genieten van de lente.
Oh, wat klinkt het allemaal mooi en leuk.
Maar ik zou me zo voor kunnen stellen dat je er nu misschien helemaal niks mee kunt.
Geloofs-spieren trainen? Nog meer?
Het kan zo koud zijn. Zo koud dat je maar één behoefte hebt.
Je wilt dan geen antwoorden meer. Je wilt simpel mensen naast je.
Mensen die zeggen: ‘Wij gaan met jou door de winter. Want de lente komt!’
Soms wil je niet meer dan alleen dat.
Mensen die samen met jou overwinteren, en die steeds tegen je zeggen: ‘De lente komt.’
Misschien zit je in een bloeimaand. Heerlijk! Veel van Gods zon in jou leven.
Of in een oogstmaand. Alles lijkt je te lukken. Je bidt, en God verhoort.
Je hebt het gevoel dat je geestelijk van betekenis bent. In de kerk en op je werk. In je gezin.
Alsof God zich helemaal aan het uitleven is door jou heen.
Ook die seizoenen zijn er. Gelukkig wel.
Ons leven gaat door alle seizoenen heen.
Als je echt geestelijk wilt groeien. Als je verlangt naar een bloeiend leven. Als je geestelijk volwassen wilt worden: omarm dan álle seizoenen in je leven.
Dit is Gods weg om te zorgen dat je groeit. Je groeit en bloeit niet van de ene op de andere dag.
Deze groei gaat organisch. Terugkijkend zie je het misschien pas.
Op deze manier ben je op weg naar een leven dat bloeit. Een leven dat vrucht draagt.
En weet je wat zo mooi is: Er is één Persoon Die nooit met vorstverlet gaat.
En dat is de Wijnbouwer.
Hij is de Enige Die alle seizoenen door blijft werken.
Hij heeft ook al die seizoenen nodig om te komen waar Hij met jou en mij op weg naar toe is.
Namelijk om ons leven tot een grote bloei te brengen.
De Wijnbouwer stopt niet met werken. Voor jou. In welk seizoen van je leven je ook zit.
De Wijnbouwer is altijd aan het werk in jou leven.
Ook in een winterseizoen. Dan is Hij bezig om alle voorbereidingen te treffen voor de lente.
Voor het moment dat de rank vrucht gaat dragen, meer vrucht gaat dragen en veel vrucht gaat dragen. Hij laat ons nooit alleen. Daarvoor vindt Hij de rank veel te kostbaar.
Omarm de seizoenen van je leven, omdat je gelooft dat God altijd doorwerkt.
In de winter, in de herfst, in de zomer en in de lente. Hij is er altijd!
