Eerlijkheid

Terwijl ik mezelf op de bank nestel met een kopje thee, zie ik het door het raam langzaam licht worden.

De kinderen zijn net naar school vertrokken en ik geniet nog even van de rust.

Het licht neemt steeds meer bezit van het donker in de kamer, de dag breekt aan.

Gisteren spraken we aan tafel met de jongens over het Licht, dat altijd sterker is dan de duisternis.

Wat een geruststelling mag dat zijn.

Mijn gedachten dwalen terug naar de storm van vorige week.

We hadden de dag daarvoor juist gelezen over Jezus die met één woord de storm stilde.

Met Jezus in de boot ben je veilig in de storm. Toch?

Ergens twijfel ik deze morgen en vraag ik mezelf af of dat echt wel zo is.

Ik kan soms zo moe worden van al die grote en kleine stormen in ons leven.

Van code geel tot code rood, we zien ze allemaal wel voorbij komen. En wie niet?

Waarschijnlijk is het voor jullie wel herkenbaar.

Net als een storm lijkt te gaan liggen en we opgelucht ademhalen, komt de volgende storm er weer aan.

Ik slaak gefrustreerd een zucht en voordat ik het weet ben ik in gesprek met God.

Ik vertel Hem eerlijk dat ik me deze morgen gefrustreerd en bang voel.

Dat ik me zorgen maak en vooral dat ik er zo moe van word.

Ik stort mijn hart uit bij Hem.

In mijn vorige blog schreef ik over alle dingen aan God vertellen. De grote en de kleine.

Bij alle dingen horen ook mijn boosheid, mijn frustratie en mijn pijn.

Mijn angsten en mijn zorgen. Alle dingen. Dat vraagt eerlijkheid.

Ook over de dingen die niet zo mooi klinken.

Hij kent mij toch door en door. Hij kent mijn frustratie en mijn zorgen al.

Waarom zou ik het voor Hem verbergen?

Er zijn momenten geweest dat ik me schuldig voelde over mijn boosheid en frustratie.

Dan sprak ik alle niet zo mooie woorden maar niet uit.

Totdat ik las over Job, die alles vertelde aan God.

En God werd niet boos, Hij veroordeelde Job niet. Juist niet!

Hij geeft Job antwoord. Een heel ander antwoord dan Job verwachtte, denk ik.

Hij legt Job niet uit waarom al die nare dingen gebeuren, maar Hij laat Job zien Wie Hij is.

Hij laat Job beseffen dat Hij, de Schepper van hemel en aarde, zoveel groter is dan wij kleine mensen. En daardoor durft Job weer te vertrouwen en zich overgeven aan Zijn Maker.

Ook in de Psalmen lees je vaak van moeilijkheden en verdriet.

De psalmist stort al zijn wanhoop uit bij God.

Maar aan het einde van de gebeden en van al het klagen,

lees je ook dat er weer een moment komt van nieuwe hoop,

hersteld vertrouwen

en overgave aan God.

(bijv. Psalm 13 en 42)

Deze morgen ontdek ik weer hoe belangrijk het is om mijn hart echt uit te storten voor God.

Want aan het einde van mijn gebeden weet ik weer in Wie ik geloof.

Ik ben er weer van verzekerd: mijn Heer is machtig!

Hij laat me nooit in de steek. Hij weet wat Hij doet en aan Hem kan ik mezelf toevertrouwen.

Juist het mogen benoemen van de moeilijke dingen versterkt mijn geloof in God omdat ik dan ervaar: Hij wijst mij nooit af en Hij gaat nooit weg.

Hij is niet een God bij wie ik alleen achteraf zie dat Hij me heeft gedragen.

Hij is er altijd, dwars door alles heen. En dat heb ik nodig.

Jezus in mijn boot. Met Hem ben ik veilig in de storm. Hij verlaat me niet, ook niet als mijn geloof bezwijkt of als ik boos en gefrustreerd raak. Hij blijft!

Dwars door al mijn twijfels heen vertrouw ik Hem.

Hij is Heer over alle dingen; zelfs over een storm met code rood.