Ooit was ik jong,
nu ben in oud,
en nooit zag ik
dat een rechtvaardige
werd verlaten.
– Psalm 37:25 –
Langzaam dringen de woorden van de psalm door tot mijn vermoeide hoofd.
Het is zondagmorgen. We hebben net ontbeten.
Morgen begint het thuisonderwijs voor onze kinderen. Hoe ga ik dat doen?
De meesten van ons zullen wel herkennen dat de zorgen die ons momenteel in
beslag nemen te groot voor ons zijn. ‘Het leven is niet maakbaar’ horen we veel
om ons heen.
En dat is ook zo.
Als er ooit een tijd is geweest waarin we dachten dat dat wel zo was, dan is dat
beeld in het afgelopen jaar wel omver geblazen.
De controle is ons ontglipt.
De maakbaarheid bleek een illusie.
En de zorgen kunnen je bij tijden boven het hoofd stijgen.
‘Toch wil God niet dat we ons zorgen maken.’ lees ik samen met de kinderen.
God stuurde Zijn enige Zoon niet zodat wij ons vervolgens zorgen zouden gaan
zitten maken. Jezus werd niet aan het kruis genageld om daarna onze
wanhopige smeekbeden maar te negeren.
Onze bezorgdheid lost niks op.
God wel.
God vertrouwd ons dag in dag uit toe aan Zijn engelen.
Zij waken over ons, waar we ook gaan. (Psalm 91)
De psalmist schreef het.
Wij mogen erop vertrouwen.
Nooit zag ik dat een rechtvaardige werd verlaten.
Met deze wetenschap kunnen we de dagen aan.
God zal voor ons zorgen!
Hij zal voor ons zorgen!
Voor eeuwig leeft die hoop in ons.
- Sela -
1 opmerking:
Dank je wel voor deze woorden uit je hart.
In onze moe(deloos)heid op Hem leunen.
Hij is getrouw
Een reactie posten