Genade

Terwijl de zon uitbundig schijnt trek ik me terug op de bank.
Verlangend kijk ik naar de mussen, die spelen door onze tuin.
Aan de waslijn wappert een was.
Het liefst zou ik hem vanavond keurig opgevouwen 
en gestreken in de kast hebben liggen,
 maar ik weet dat dat vandaag niet meer gaat lukken.
Vanmorgen kochten we fleurige bloemetjes voor in de tuin, 
maar ze zullen tot een andere keer moeten wachten om geplant te worden.
Ik bedenk me dat ik de zolder op zou moeten om voorjaarskleren te pakken voor de jongens en ondertussen hoop ik dat ze nog iets van vorig jaar aan kunnen, dan hoeft die zolder nog even niet.
Er moet nog eten gekookt en de WC...
En zo jammer van die vrouwendag morgen die ik af moest zeggen.

Even voelt het als falen. Genadeloos...

Mijn ogen vallen op het scrabblebordje op de kast.
Genade... staat er. Ik heb het er zelf neergezet.
Juist voor dit soort momenten.
Gods genade blijft stromen. Of ik nou moe ben, of vol energie.
Of ik pijn heb, of niet.
Of ik alles wat zou moeten gedaan krijg, of niet.
Of ik naar die vrouwendag kan gaan, of niet.
Zijn genade blijft! Het stroomt vanuit de hemel recht mijn hart in. 
O God, geef dat het me genoeg is. Amen