Eerlijkheid

Terwijl ik mezelf op de bank nestel met een kopje thee, zie ik het door het raam langzaam licht worden.

De kinderen zijn net naar school vertrokken en ik geniet nog even van de rust.

Het licht neemt steeds meer bezit van het donker in de kamer, de dag breekt aan.

Gisteren spraken we aan tafel met de jongens over het Licht, dat altijd sterker is dan de duisternis.

Wat een geruststelling mag dat zijn.

Mijn gedachten dwalen terug naar de storm van vorige week.

We hadden de dag daarvoor juist gelezen over Jezus die met één woord de storm stilde.

Met Jezus in de boot ben je veilig in de storm. Toch?

Ergens twijfel ik deze morgen en vraag ik mezelf af of dat echt wel zo is.

Ik kan soms zo moe worden van al die grote en kleine stormen in ons leven.

Van code geel tot code rood, we zien ze allemaal wel voorbij komen. En wie niet?

Waarschijnlijk is het voor jullie wel herkenbaar.

Net als een storm lijkt te gaan liggen en we opgelucht ademhalen, komt de volgende storm er weer aan.

Ik slaak gefrustreerd een zucht en voordat ik het weet ben ik in gesprek met God.

Ik vertel Hem eerlijk dat ik me deze morgen gefrustreerd en bang voel.

Dat ik me zorgen maak en vooral dat ik er zo moe van word.

Ik stort mijn hart uit bij Hem.

In mijn vorige blog schreef ik over alle dingen aan God vertellen. De grote en de kleine.

Bij alle dingen horen ook mijn boosheid, mijn frustratie en mijn pijn.

Mijn angsten en mijn zorgen. Alle dingen. Dat vraagt eerlijkheid.

Ook over de dingen die niet zo mooi klinken.

Hij kent mij toch door en door. Hij kent mijn frustratie en mijn zorgen al.

Waarom zou ik het voor Hem verbergen?

Er zijn momenten geweest dat ik me schuldig voelde over mijn boosheid en frustratie.

Dan sprak ik alle niet zo mooie woorden maar niet uit.

Totdat ik las over Job, die alles vertelde aan God.

En God werd niet boos, Hij veroordeelde Job niet. Juist niet!

Hij geeft Job antwoord. Een heel ander antwoord dan Job verwachtte, denk ik.

Hij legt Job niet uit waarom al die nare dingen gebeuren, maar Hij laat Job zien Wie Hij is.

Hij laat Job beseffen dat Hij, de Schepper van hemel en aarde, zoveel groter is dan wij kleine mensen. En daardoor durft Job weer te vertrouwen en zich overgeven aan Zijn Maker.

Ook in de Psalmen lees je vaak van moeilijkheden en verdriet.

De psalmist stort al zijn wanhoop uit bij God.

Maar aan het einde van de gebeden en van al het klagen,

lees je ook dat er weer een moment komt van nieuwe hoop,

hersteld vertrouwen

en overgave aan God.

(bijv. Psalm 13 en 42)

Deze morgen ontdek ik weer hoe belangrijk het is om mijn hart echt uit te storten voor God.

Want aan het einde van mijn gebeden weet ik weer in Wie ik geloof.

Ik ben er weer van verzekerd: mijn Heer is machtig!

Hij laat me nooit in de steek. Hij weet wat Hij doet en aan Hem kan ik mezelf toevertrouwen.

Juist het mogen benoemen van de moeilijke dingen versterkt mijn geloof in God omdat ik dan ervaar: Hij wijst mij nooit af en Hij gaat nooit weg.

Hij is niet een God bij wie ik alleen achteraf zie dat Hij me heeft gedragen.

Hij is er altijd, dwars door alles heen. En dat heb ik nodig.

Jezus in mijn boot. Met Hem ben ik veilig in de storm. Hij verlaat me niet, ook niet als mijn geloof bezwijkt of als ik boos en gefrustreerd raak. Hij blijft!

Dwars door al mijn twijfels heen vertrouw ik Hem.

Hij is Heer over alle dingen; zelfs over een storm met code rood.

Alle dingen

Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God; en de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten bewaken in Christus Jezus. – Filippenzen 4:6

De afgelopen weken was ik veel bezig met deze tekst. En dan vooral met het woordje ‘alles’.

Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar tot voor kort bracht ik lang niet ‘alles’ bij God.

Niet omdat ik het niet zou willen, maar meer omdat het totaal niet in me opkwam om dat te doen.

Natuurlijk zijn er wel de ‘grote dingen’ waar ik voor bad. De grote worstelingen, het grote lijden of juist mijn grote blijdschap. Dingen waarvan ik dacht dat God er wel iets mee zou kunnen misschien. De kleine dingen; die hield ik vooral bij mezelf. Die kon ik zelf best oplossen.

Maar ik heb inmiddels ontdekt dat de kleine dingen die ik zelf best op denk te kunnen lossen, vanzelf grote dingen kunnen worden.

Dingen die mijn vreugde en mijn vrede roven. Dingen die mijn hart en mijn gedachten gevangen houden in bezorgdheid en gepieker.

Er was iemand die me er op wees dat echt alles bij God gebracht mag worden. Alle dingen!

En ik ben het gaan doen.

Gisteren bijvoorbeeld; toen de huishoudelijke hulp al een kwartier te laat was en ik nog maar een paar minuten had voordat ik opgehaald zou worden. Ik voelde de vrede wegstromen. Of zeg maar gerust: de vrede was in één keer weg. Ik raakte gestrest.

Ik ben op de bank gaan zitten en bracht mijn gestreste gevoel bij de Heer.

‘En? Wat levert dat gestreste gevoel je nu op?’ vroeg Hij liefdevol.

‘Niets, behalve dan dat het me bakken energie kost.’ antwoordde ik terug.

En dus begon ik het rustig af te wachten. Mijn vrede kwam terug en vijf minuten later kwam de hulp aanfietsen. Ik kon haar nog net een glas drinken geven en vragen hoe haar vakantie was geweest en toen kwam de auto voorrijden die me op kwam halen. Precies getimed.

Of vanmorgen; toen mijn jongste zoontje compleet overstuur raakte door iets en mijn praten het alleen maar erger maakte. Ik bracht het in stilte bij de Heer en ik werd rustig. De vrede van God die alle verstand te boven gaat, beheerste mijn gedachten weer en ik zocht niet meer koortsachtig naar een oplossing. Die rust kwam blijkbaar over, want ook mijn zoontje werd al snel rustig.

Het gaat er volgens mij ook nog niet eens om dat de situatie van dat moment veranderd.

Soms gebeurt dat misschien, maar meestal niet.

Het gaat erom dat je God de heerschappij geeft, midden in de situatie.

Het gaat erom dat we leren erkennen dat we zonder Hem niets kunnen doen.

Onze afhankelijkheid van Hem is aanwezig in elk onderdeel van ons leven, tot in de kleinste details.

Dat weten en erkennen zorgt voor die vrede die elk verstand te boven gaat.

Wat een genade dat God zo betrokken wil zijn bij ons leven. Bij de grote dingen; maar juist ook bij de kleine. Verborgen aanwezig deelt Hij ons bestaan. Hij is en zal er altijd zijn om ons te helpen.

Heer, dat ik zomaar komen mag
met al mijn fouten, al mijn zonden.
Met al mijn pijn, met alle wonden
die niemand in mijn leven zag.

Heer, dat ik zomaar komen kan
met wat ik niemand durf te zeggen,
met wat ik niemand uit kan leggen,
U weet er immers alles van.

Heer, dat U mij in Christus ziet,
als had ik nimmer kwaad bedreven,.
Dat U mij in Uw gunst doet leven,
ik weet het, maar begrijp het niet.

(E.IJskes-Kooger)