Moeizaam hijs ik mezelf overeind.
Wanneer ik mijn been over de rand van het bed gooi,
schiet er een stekende pijn door mijn heup.
Niet veel later strompel ik naar de badkamer.
Ik weet dat de pijn het volgende half uur weg zal trekken.
Maar een donkere wolk lijkt mijn hoofd binnen te dringen.
De dag opstarten met zoveel pijn, maakt dat ik het liefst niet aan de dag begin.
Het zuigt al mijn energie weg.
De regel uit de psalmen: dit is de dag die de Heere gemaakt heeft,
laten we blij zijn en ons daarover verheugen,
staat op deze momenten verder van me af dan ooit.
Het is op dit soort dagen voor mij meer van dit:
Weer een nieuwe dag die me in de schoenen wordt geschoven,
kom op, dan strompelen we het bed uit en hopen we dat we de avond halen.
De meesten van jullie kennen mijn verhaal.
En ik weet dat velen van jullie net als ik te kampen hebben met een
chronische zieke, met kanker of de gevolgen daarvan,
met depressie of moeilijke situaties op het werk.
We hebben zo lang gehoopt op een wonder, maar het kwam niet.
En we bleven achter met in onze lege handen de vraag: Heer, wat wilt U dan?
Wat is Uw doel met mij? Hoe kan ik voor U leven als mijn ziekte of mijn
beperking alle energie uit me weg zuigt? Wat is mijn waarde?
Door de vele jaren van pijn en diepe vermoeidheid heen,
is dit me duidelijk geworden:
God zou mij door een wonder kunnen genezen. Dan kan ik van Hem getuigen.
En God kan mij door een wonder dicht in Zijn nabijheid trekken,
zorgen dat ik mezelf niet van Hem afkeer,
zorgen dat ik Hem blijf aanbidden,
dwars door pijn, vermoeidheid en tranen heen.
En ook dan kan ik van Hem getuigen.
Waar Hij voor kiest, dat is aan Hem.
Hij is de Auteur van mijn leven.
Ik ben Zijn eigendom.
Mijn leven draait niet om mij, mijn leven draait om Hem.
En Gods doel is altijd dat we Zijn getuige zullen zijn.
Niet altijd groots en meeslepend.
Vaak in het verborgene, in het kleine, in het trouw Zijn aan Hem.
Ik heb mogen ontdekken dat God goed is, ondanks mijn moeite en verdriet.
En dat zeg ik niet als een holle frase omdat dat nu eenmaal van me
verwacht wordt als christen.
Ik zeg dat omdat ik heb ervaren dat Hij ondanks dat ik me
niet altijd kan verheugen in de dagen die Hij voor mij maakt,
toch voor me zorgt en me de kracht geeft om uit de kleinste dingen vreugde
te putten.
Mijn kopje koffie, de roodborst in mijn tuin of het gestoei van
onze jongens die als jonge honden door de kamer rennen.
In het donkerst van de nacht heb ik gezien en geproefd dat de Heere goed is.
En Hij belooft: ooit zal ik jou genezen, het is slechts een kwestie van tijd.
2 opmerkingen:
Wat heb je dit weer mooi en doorleefd geschreven Mariska. Je verzwijgt jouw pijn en verdriet niet en toch klinkt er hoop doorheen. Bemoedigend. Dank voor het delen!
Dankjewel Yvonne!
Een reactie posten