woensdag 10 januari 2018

Alle dingen


Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God; en de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten bewaken in Christus Jezus. – Filippenzen 4:6

De afgelopen weken was ik veel bezig met deze tekst. En dan vooral met het woordje ‘alles’.
Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar tot voor kort bracht ik lang niet ‘alles’ bij God.
Niet omdat ik het niet zou willen, maar meer omdat het totaal niet in me opkwam om dat te doen.

Natuurlijk zijn er wel de ‘grote dingen’ waar ik voor bad. De grote worstelingen, het grote lijden of juist mijn grote blijdschap. Dingen waarvan ik dacht dat God er wel iets mee zou kunnen misschien. De kleine dingen; die hield ik vooral bij mezelf. Die kon ik zelf best oplossen.
Maar ik heb inmiddels ontdekt dat de kleine dingen die ik zelf best op denk te kunnen lossen, vanzelf grote dingen kunnen worden.
Dingen die mijn vreugde en mijn vrede roven. Dingen die mijn hart en mijn gedachten gevangen houden in bezorgdheid en gepieker.

Er was iemand die me er op wees dat echt alles bij God gebracht mag worden. Alle dingen!
En ik ben het gaan doen.
Gisteren bijvoorbeeld; toen de huishoudelijke hulp al een kwartier te laat was en ik nog maar een paar minuten had voordat ik opgehaald zou worden. Ik voelde de vrede wegstromen. Of zeg maar gerust: de vrede was in één keer weg. Ik raakte gestrest.
Ik ben op de bank gaan zitten en bracht mijn gestreste gevoel bij de Heer.
En? Wat levert dat gestreste gevoel je nu op?’ vroeg Hij liefdevol.
Niets, behalve dan dat het me bakken energie kost.’ antwoordde ik terug.
En dus begon ik het rustig af te wachten. Mijn vrede kwam terug en vijf minuten later kwam de hulp aanfietsen. Ik kon haar nog net een glas drinken geven en vragen hoe haar vakantie was geweest en toen kwam de auto voorrijden die me op kwam halen. Precies getimed.
Of vanmorgen; toen mijn jongste zoontje compleet overstuur raakte door iets en mijn praten het alleen maar erger maakte. Ik bracht het in stilte bij de Heer en ik werd rustig. De vrede van God die alle verstand te boven gaat, beheerste mijn gedachten weer en ik zocht niet meer koortsachtig naar een oplossing. Die rust kwam blijkbaar over, want ook mijn zoontje werd al snel rustig.

Het gaat er volgens mij ook nog niet eens om dat de situatie van dat moment veranderd.
Soms gebeurt dat misschien, maar meestal niet.
Het gaat erom dat je God de heerschappij geeft, midden in de situatie.
Het gaat erom dat we leren erkennen dat we zonder Hem niets kunnen doen.
Onze afhankelijkheid van Hem is aanwezig in elk onderdeel van ons leven, tot in de kleinste details.
Dat weten en erkennen zorgt voor die vrede die elk verstand te boven gaat.

Wat een genade dat God zo betrokken wil zijn bij ons leven. Bij de grote dingen; maar juist ook bij de kleine. Verborgen aanwezig deelt Hij ons bestaan. Hij is en zal er altijd zijn om ons te helpen.


Heer, dat ik zomaar komen mag
met al mijn fouten, al mijn zonden.
Met al mijn pijn, met alle wonden
die niemand in mijn leven zag.
Heer, dat ik zomaar komen kan
met wat ik niemand durf te zeggen,
met wat ik niemand uit kan leggen,
U weet er immers alles van.
Heer, dat U mij in Christus ziet,
als had ik nimmer kwaad bedreven,.
Dat U mij in Uw gunst doet leven,
ik weet het, maar begrijp het niet.
(E.IJskes-Kooger)


1 opmerking:

Aritha zei

Zo herkenbaar. Dank je wel. Ook voor het delen van dit gedicht.

Stoppen met hozen