Vrijheid

Er ligt een ongekende vrijheid voor ons klaar. Aangereikt door een God die weet hoe wij mensen zijn. We hebben vrijheid nodig. Vrijheid om te mogen komen zoals we zijn.

Alleen als we die vrijheid ervaren durven we uit onze schuilkelders tevoorschijn te komen. Alleen als we die ruimte ervaren durven we uit het donker in het licht te komen. 
Als vrijheid ons wordt afgenomen, omdat ons dingen worden opgelegd, door mensen, niet door God; kruipen we in onze schulp. We voelen ons afgewezen, vernederd en veroordeeld. We schamen ons letterlijk kapot. De verbinding valt weg. Wat overblijft is een immense leegte, waarin we eenzaam ronddolen omdat er uiteindelijk niemand meer is die ons echt kent.

Wat maakt toch dat dit iedere keer weer gebeurd? Vooral christenen zijn er zo goed in. Ik ook. Zwart-wit denken is me niet vreemd. En veroordeling van anderen ook niet. Ik dacht het allemaal zo goed te weten. Ik kende God...dacht ik. Ik wist precies wat Hij van ons mensen wilde...dacht ik. Tot er een moment kwam dat ik het allemaal helemaal niet meer zo goed wist.

Wat ik dacht te weten, glipte als zand tussen mijn vingers weg. En ik moest God opnieuw leren kennen. En toen ik daarmee begon kwam ik erachter dat ik nog maar zo weinig wist over God. Hij is zoveel groter dan ik dacht. Bij Hem is zoveel meer vrijheid dan ik dacht. Hij schept veel meer ruimte dan ik dacht. Jarenlang zat God opgesloten in mijn kooi van denkkaders en geplaveide wegen. Nu mijn denkkaders heb los heb gelaten, wordt Hij alsmaar groter, en ik alsmaar kleiner. En laat dat nou juist de bedoeling zijn.

Je kent de wegen van de wind niet,
je kent het kind dat in de moederschoot groeit niet,
zo ken je ook de daden van God niet, Die alles maakt.
Prediker 5:11

 

Dit besef bewaard je voor veroordeling, en leidt je binnen in de vrijheid. Het laat je zien wat echte Liefde is. Vergeet nooit hoe hoog de prijs was voor de vrijheid die God ons gaf!

Een vrijheid die reinigt... EN heiligt. Daar hoeven we niks meer voor te doen.

Helemaal niks!
Dat is niet goedkoop.

Het kostte Hem alles.

Toen ik niets meer had te dromen
Aan het einde van de reis
Mocht ik bij m'n Vader komen
In Z'n hemels paradijs.
Hij vergaf mij al m'n zonden
Heeft me van mijzelf bevrijd
Toen heb ik de weg gevonden
't Is Jezus die mij leidt
't Is Jezus die mij leidt

– Elly en Rikkert – 
 

Vooruit! Het nieuwe jaar in...

De laatste dagen van 2015 liggen alweer achter ons, en de eerste dagen van het nieuwe jaar zijn aangebroken. 

Dagen waarin ik vaak even weg droom, denkend aan wat achter me ligt of juist aan de toekomst die nog onbekend is.  

Voor mijn gevoel ben ik helemaal nog niet klaar voor die toekomst. 

Ik zou in het afgelopen jaar zoveel dingen over willen doen. 

In zoveel dingen heb ik gefaald, heb ik niet gedaan wat ik had willen doen of wat ik me nog zo voorgenomen had: mijn bijbel in een jaar uitlezen, elke week een bijbeltekst leren met de kinderen, bidden met en voor onze gemeente, de zolder opruimen, de woonkamer verven, woordjes oefenen met de oudste, meer tijd vrijmaken voor familie en vrienden...   

Hoe meer ik nadenk, hoe langer de lijst word! 

Hoe in de wereld stap ik hoopvol het nieuwe jaar in terwijl ik 2015 zo rommelig achter me laat?

Dan lees ik een blog van Ann Voskamp. Ze schrijft over haar dochter die een moeilijk pianostuk uit haar hoofd moet spelen op de muziekschool.

Door de zenuwen vergeet ze een aantal noten, maar ze speelt door. Door dat te doen word ze meegenomen door de muziek, ze vindt haar weg weer en brengt het stuk tot een goed einde. Haar muziekleraar geeft aan: 'Je was een aantal noten vergeten, maar je bent niet gaan klagen over wat achter je lag. Je heb je gefocust op het volgende muziekstuk. 

Dit was het beste wat je kon doen.'

We maken er allemaal wel eens een prutswerkje van. We spelen allemaal wel eens verkeerde noten, maar het lied gaat verkeerd als we terug blijven denken aan de missers. Door vooruit te gaan maken we de juiste muziek.

Angst, de druk van het leven of oude gewoonten kunnen ervoor zorgen dat we noten vergeten. Vertel mij wat! Ik kan de noten die ik verkeerd speelde, of al helemaal niet meer wist bijna horen. Door er naar te blijven kijken, er over na te blijven denken worden het gewoontes, verkeerde gewoontes.

Ann schrijft verder:

Mislukt? Wat voelt als een mislukking, is in het echt opdoen van ervaringen. Vooruit!

Ben je bang? Angst is altijd de eerste stap voor geloof. Vooruit!

Voel je je verloren? Vooruit is altijd de weg naar Huis.

En in deze gevallen wereld, mag ik naar voren stappen het nieuwe jaar in. En ik mag me naar voren laten vallen in de veilige armen van Jezus die ik altijd kan vertrouwen.

De lijst van dingen waarin ik gefaald heb het afgelopen jaar is niet de lijst die ik af moeten laten spelen in mijn hoofd. Dat is niet wat ik nodig heb. 

Ik heb een lijst van dingen nodig waar ik dankbaar voor ben. De lijst van God's gaven, God's goedertierenheid, God's genade...

Langzaam stroomt mijn hart vol met vertrouwen en dankbaarheid. Dit nieuwe jaar vraagt niet om lange to-do lijsten maar om kleine stapjes in vertrouwen. En nog belangrijker: het vraagt om lijsten vol genadegaven die God mij geeft, dag aan dag, uur na uur... om Hem de volle glorie te geven.

Het maakt vrij om dankbaar te zijn voor wat is en je niet schuldig te voelen over wat niet was... Wat een opluchting dat mijn schuld altijd bedekt zal worden door Zijn genade.

Maar één ding doe ik: vergetend wat achter is, mij uitstrekkend naar wat voor is, jaag ik naar het doel: de prijs van de roeping van God, die van boven is, in Christus Jezus.

Filipenzen 3:14