Schijn met Uw licht in mijn hart Heer

Zorgvuldig bouwden we aan onze kastelen en villa's. Wat voelden we ons rijk en veilig in onze maatschappij. We werkten dan ook keihard aan ons bestaan. Aan onze eigen welvaart, aan onze zekerheden, aan onze toekomst. Tenminste, dat dachten we. Maar ons weldoortimmerde bouwwerk begon scheuren te vertonen. Met de komst van de crisis in de maatschappij, kwam er ook een crisis in ons hart. Vervuld met angst werden onze ogen getrokken naar dat wat langzaam maar zeker afbrokkelde. Daardoor zagen we niet meer hoe goed we het nog hadden. We werden blind voor de zegeningen die we elke dag nog ontvingen. We werden zelfs blind voor mensen in nood, mensen aan de onderkant van de maatschappij. Want onze huizen, onze zekerheden, onze veiligheid...

Vandaag zien we alles, waarvan we dachten dat het van ons was, in rook opgaan. De toekomst is onzeker. Mensen met ogen vol angst en harten vol pijn komen ons land binnen en pakken ons alles af, denken we. Ons land, onze cultuur, onze veiligheid, de veiligheid van onze kinderen. We zien die ogen vol angst niet eens. Onze ogen worden volledig getrokken naar datgene waarvan we denken dat wij er recht op hebben.

Het zijn maar kleine zaadjes die meegenomen worden door de wind die waait door ons land. Ze worden gestrooid door de media, door de mensen om ons heen, door gesprekken die we opvangen. Langzaam dalen ze neer in onze harten, schieten wortel en komen op. En voor we het weten is ons hart veranderd in het oerwoud van angst. We kunnen nog maar nauwelijks ademhalen, we raken verstrikt in de takken en al het licht wordt ons ontnomen.

Ik schrijf dit niet omdat ik er vrij van ben. Ik schrijf dit juist omdat het mij overkwam in de afgelopen weken. Mijn hart vulde zich met angst. Angst om mezelf, maar vooral angst voor mijn kinderen. In wat voor wereld groeien ze op? Wat is hun toekomst? Terwijl ik in de nacht lag te staren in het donker en daar over nadacht, kwam opeens dat lied in me op; Schijn met Uw licht in mijn hart, Heer. Dat ik U zien zal. Dat ik het zicht op U niet kwijt zal raken. Dat ik niet zal stikken in het oerwoud dat angst heet. Dat ik er niet in meegesleept zal worden. Maar dat ik U zien zal.

Dat ik Hem zien zal die de rijkdom van de hemel verliet en afdaalde naar onze wereld vol armoede en zei: 'Al het Mijne is het uwe.' Waar hebben wij nog recht op als je met die ogen kijkt?

Wat onze kinderen betreft; ik besterf het van de angst als ik om me heen kijk. Maar zodra ik omhoog kijk zie ik Hem Die zei dat zelfs geen musje ter aarde zal vallen buiten de wil van de hemelse Vader om. Als ik dat geloof, geloof ik ook dat mijn kinderen niet buiten de wil van de hemelse Vader in deze tijd op deze aarde zijn geplaatst.

In Jozua 4 lezen we dat Jozua gedenkstenen oprichtte om de grote daden van God te herdenken. Er staat zelfs dat God Jozua groot maakte, zodat heel het volk kon zien dat God met Jozua was, zoals Hij met Mozes was geweest. Er staat dat de ouders hun kinderen de betekenis van deze stenen uit moesten leggen. Ik bid dat ik in mijn gezin zo ook gedenkstenen op zal richten en mijn kinderen zal vertellen over de machtige dingen die God doet in mijn leven en in ons leven.

Zodat ze zullen ontdekken dat die grote God die met mij is, ook met hen mee zal gaan de toekomst in.

Er is een liedje van Elly en Rikkert: 

Kom niet aan m'n auto, die is van mij
Kom niet aan m'n fototoestel, dat is van mij
Kom niet aan m'n centen, die zijn van mij
Kom niet aan m'n rente, die is van mij
Niet aan m'n garantie
Niet aan m'n vakantie
Hou in hemelsnaam je handen thuis
Kom niet aan m'n voorkeur
Kom niet aan m'n voordeur
Kom niet aan m'n huis

Ik zit al genoeg in de problemen
En ik werk hard voor mijn bestaan
Als je me alles zou ontnemen
Had ik geen doel om door te gaan

Er is al zoveel armoe, zoveel pijn
Ik erger me dagelijks geel en groen
En ik weet zeker, als ik de baas zou zijn
Zou ik er dadelijk wat aan doen

(Zie, ik sta aan de deur en ik klop!) 

Zou het zo kunnen zijn dat Jezus met de komst van al die vluchtelingen, mensen zoals jij en ik, aan de deur van onze harten klopt en vraagt of Hij binnen mag komen?

De wereld op zijn kop

De wereld staat op zijn kop.
Ik zie het
en ik hoor de mensen schreeuwen.
De één weet het nog beter dan de ander.

Ik weet het niet meer.
Het enige wat ik weet
is dat God het weet.

Hij heeft het verleden voor Zijn rekening genomen,
en dat zal Hij ook doen met onze toekomst.
En vandaag...
God, help me vandaag te vertrouwen op Uw macht!